Stanisław Pogorzelski (żużlowiec): Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z rodziny o bogatych żużlowych tradycjach (jego wujem był [[Andrzej Pogorzelski (żużlowiec)|Andrzej Pogorzelski]], m.in. trzykrotny [[DrużynoweDrużynowy mistrzostwaPuchar świataŚwiata na żużlu|Drużynowy Mistrz Świata]]). Karierę żużlową rozpoczął w połowie lat 70. XX wieku w [[Leszno|Lesznie]]. W 1978 r. przeniósł się do [[opole|Opola]] i do końca kariery (1994) reprezentował barwy tamtejszego [[Kolejarz Opole|Kolejarza]]. Był dwukrotnym medalistą [[Drużynowy Puchar Polski na żużlu|Drużynowego Pucharu Polski]] (1979 – III m., 1980 – II m.).

Największy sukces w karierze osiągnął w 1981 r. w [[Zielona Góra|Zielonej Górze]], gdzie zdobył tytuł [[Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski na żużlu|Młodzieżowego Indywidualnego Mistrza Polski]]. W tym samym roku zajął VI m. w rozegranym w [[Toruń|Toruniu]] finale "„[[Turniej o Srebrny Kask|Srebrnego Kasku]]"”. Do innych jego znaczących osiągnięć należały m.in. VII m. w końcowej klasyfikacji "„[[Turniej o Złoty Kask|Złotego Kasku]]"” (1989) oraz awans do finału [[Indywidualne mistrzostwa Polski na żużlu|Indywidualnych Mistrzostw Polski]] ([[Lublin]] 1990 – XVI m.).

* Wiesław Dobruszek, "''Żużlowe ABC"'' tom II, Leszno 2004, str. 182

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Pogorzelski, Stanisław}}