Stefan Sznuk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Poprawiam szablon cytowania |
drobne redakcyjne |
||
Linia 22:
|commons =
}}
'''Stefan Mieczysław Sznuk''' (ur. 12 czerwca 1896 w Warszawie, zm. 6 maja 1986 w Ottawie) – [[pułkownik]] [[Obserwator (wojsko)|obserwator]] [[inżynier]] [[Lotnictwo wojskowe II RP|lotnictwa]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II RP]] i [[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie|Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie]], ''[[air commodore]]'' w [[Royal Air Force]], ''[[Brigadier-General]]'' w [[Royal Canadian Air Force]], w 1964
== Życiorys ==
Był żołnierzem [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]], służąc jako oficer saperów podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Później działał w [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]]. Ukończył studia na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]], uzyskując tytuł inżyniera. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]]. Został awansowany do stopnia [[Kapitan (ranga)|kapitana]] w korpusie oficerów aeronautycznych ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=944}}, a następnie do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=862}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=547}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=228}}. W 1923, 1924 był oficerem [[1 Pułk Lotniczy|1 pułku lotniczego]]{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=927}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=848}}. Od lipca 1923 do października 1924 był dowódcą [[16 Eskadra Wywiadowcza|16 eskadry wywiadowczej]]. W 1928 był oficerem [[4 Pułk Lotniczy|4 pułku lotniczego]]{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=534}}. W 1932 był w kadrze naukowej [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej
W czasie [[Mobilizacja (1939)|mobilizacji]] w sierpniu 1939 został mianowany dowódcą lotnictwa i obrony przeciwlotniczej w [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]], wyznaczony także na analogiczną funkcję w [[Armia „Lublin”|Armii „Lublin”]] po wybuchu [[II wojna światowa|II wojnie światowej]]. Po upadku polskiej wojny obronnej trafił do Rumunii i tam służył w polskiej ambasadzie. Następnie przedostał się do Francji działając jako referent lotniczy MSWojsk. Po kapitulacji Francji znalazł się w Wielkiej Brytanii. Tam od lipca 1940 był szefem sztabu Inspektora [[Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii|Polskich Sił Powietrznych]]. Następnie był szefem Polskiej Misji Lotniczej i Polskiej Misji Wojskowej w Kanadzie od 1941 do 1945. Od 1945 do 1947 pełnił funkcje [[Attaché wojskowy|attaché wojskowego]] i lotniczego.
Linia 31:
Po zakończeniu wojny i demobilizacji pozostał na emigracji w Kanadzie. Należał do Koła nr 8 [[Stowarzyszenie Polskich Kombatantów|Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (SPK)]] w [[Ottawa|Ottawie]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.spkottawa.ca/polski/reduta/reduta_29.html | tytuł = Lista obecnych i dawnych członków Koła SPK Nr 8 | autor = Jerzy A. Dobrowolski | opublikowany = spkottawa.ca | data dostępu = 2017-06-01}}</ref>. W 1964 został mianowany przez [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Naczelnego Wodza]] na stopień [[generał brygady|generała brygady]]. Był przewodniczącym Rady [[Kongres Polonii Amerykańskiej|Kongresu Polonii Kanadyjskiej]]. Pracował w strukturze [[Rząd Federalny Kanady|Rządu Federalnego Kanady]] (ministerstwo obrony narodowej, Department of National Defence). Otrzymał stopień ''[[Brigadier-General]]'' w [[Royal Canadian Air Force]]
Zmarł 6 maja 1986 w Ottawie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Notre Dame. Jego żoną była Stanisława (1898–1983), a ich córką Krystyna (1922–2005), po mężu Sparks.
== Ordery i odznaczenia ==
| |||