Pocisk manewrujący: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Matrek (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Matrek (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 2:
'''Pocisk manewrujący''' – (dawniej: ''[[samolot-pocisk]]'') przeznaczony do dostarczenia głowicy bojowej do wyznaczonego celu bezpilotowy autonomiczny aparat latający jednorazowego użytku, wykorzystujący [[siła nośna|aerodynamiczną siłę nośną]] do pokonania [[grawitacja|siły grawitacji]] oraz napędzany na całej trasie lotu przez wbudowane źródło napędu. Podstawowymi cechami charakterystycznymi tego rodzaju pocisku jest lot z wykorzystaniem aerodynamicznej siły nośnej oraz wbudowanego napędu na całej trasie lotu. W odróżnieniu bowiem od [[pocisk balistyczny|pocisków balistycznych]] które napędzane są jedynie na początkowym etapie lotu, pociski manewrujące napędzane są wbudowanym źródłem napędu od startu aż do momentu osiągnięcia przez pocisk celu.
 
Warunkiem uznania obiektu za pocisk manewrujący nie jest zdolność do zmiany kierunku lotu, ani rodzaj wbudowanego napędu. Czynniki te są jedynie rezultatem postępu technicznego, nie są natomiast warunkami konstytutywnymi tego rodzaju broni. Pierwszym pociskiem manewrującym który wszedł do produkcji seryjnej, był produkowany w latach 1918–1920 [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[Kettering Bug]], którego [[płatowiec]] napędzany był czterocylindrowym [[silnik tłokowy|tłokowym]] [[silnik spalinowy|silnikiem spalinowym]]. Rozwój pocisków manewrujących w [[Dwudziestolecie międzywojenne|dwudziestoleciu międzywojennym]] doprowadził do powstania i bojowego użycia podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pocisków manewrujących z [[silnik odrzutowy|napędem odrzutowym]] [[Fieseler Fi 103|V-1]] z [[silnik odrzutowy|napędem odrzutowym]], zaś rozwój technik [[naprowadzanie|naprowadzania]] i kontroli po zakończeniu tego konfliktu, umożliwił powstanie pocisków manewrujących zdolnych do wielokrotnych zmian kierunku w trakcie lotu.
 
Współczesne konstrukcje pocisków manewrujących są używane z dowolnych lotniczych, naziemnych i morskich platform startowych, z uwagi zaś na niewielkie rozmiary i niski [[profil lotu]] szczególnie skuteczne są w ataku na silnie [[Obrona|bronione]] cele, których rażenie innymi sposobami nie jest możliwe lub też wiązałoby się z dużym ryzykiem dla życia własnych żołnierzy. W związku z brakiem w tamtym czasie precyzyjnych systemów naprowadzania i kontroli, podczas II wojny światowej pociski tego rodzaju używane były do ataków o charakterze [[terroryzm|terrorystycznym]] na ludność cywilną [[Londyn]]u, [[Antwerpia|Antwerpii]] i [[Bruksela|Brukseli]], po jej zakończeniu zaś wielokrotnie – do przeprowadzania [[broń precyzyjna|uderzeń precyzyjnych]] na centra [[obrona przeciwlotnicza|obrony przeciwlotniczej]], [[Dowodzenie (wojsko)|centra dowodzenia]] i [[wojskowe centrum łączności|łączności]], [[Baza lotnicza|bazy lotnicze]] i [[Zakład przemysłowy|obiekty przemysłowe]] o strategicznym znaczeniu.