II wojna światowa: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Sitzkrieg.jpg|thumb|left|''Sitzkrieg'' (wojna siedząca) – brytyjscyBrytyjscy i francuscy żołnierze grają w karty (listopad 1939)]]

Gdy w Polsce trwały walki, na froncie zachodnim toczyła się tzwprzez Niemców ''Sitzkrieg'' (tłum. „wojna siedząca”) lub przez Francuzów ''Drôle de guerre'' (tłum. dziwna wojna). 5 września Francuzi podjęli ograniczoną ofensywę w [[Zagłębie Saary|Zagłębiu Saary]]. Mając znaczną przewagę liczebną i materiałową, wkroczyli jedynie 8 km w głąb terytorium Niemiec na odcinku frontu o szerokości 32 km. Mimo że nie napotkali przy tym większego oporu wroga, zgodnie z rozkazem [[Maurice Gamelin|Maurice’a Gamelina]] zatrzymali się przed umocnieniami [[Linia Zygfryda|Linii Zygfryda]]. Wkrótce potem, 12 września na posiedzeniu Rady Najwyższej Sprzymierzonych w [[Abbeville (Francja)|Abbeville]] Francja i Wielka Brytania postanowiły, że nie udzielą Polsce realnej, wojskowej pomocy. Francuskie dywizje wycofały się więc za umocnienia [[Linia Maginota|Linii Maginota]], podczas gdy przysłany na kontynent [[Brytyjski Korpus Ekspedycyjny]] stał bezczynnie na granicy francusko-belgijskiej. Stan ten trwał aż do maja 1940 roku. W przeciwieństwie do braku istotnych działań wojennych na kontynencie (o których decydowali z natury rzeczy Francuzi), działania wojenne na morzach były od początku intensywne. Już 3.09.1939 r niemiecki okręt podwodny U30 zatopił statek pasażerski Athenia. Do końca 1939 r. alianci stracili ok. 220 statków oraz kilka dużych okrętów (np. lotniskowiec Courageous, pancernik [[HMS Royal Oak (1914)|Royal Oak]]). Brytyjska marynarka zdołała doprowadzić do zatopienia niemieckiego małego pancernika [[Admiral Graf Spee]].