Powstanie Miao (1735–1736): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Andrzei111 przeniósł stronę Powstanie Miao 1735–1736 do Powstanie Miao (1735–1736): zgodnie ze standardem
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy
Linia 1:
'''Powstanie Miao (1735–1736)''' – największa z cyklu rebelii autochtonicznych ludów południowo-zachodnich Chin, zwanych zbiorczo [[Miao]], ciągnących się od lat 20. XVIII wieku, spowodowanych naporem chińskim na ich ziemie.
{{Wojny w epoce Qing}}
Południowo-zachodnie Chiny znalazły się w obrębie cesarstwa za czasów [[dynastia Ming|dynastii Ming]], jednak kontrola państwa na tych terenach pozostawała słaba. Cesarz [[Yongzheng]] postanowił wzmocnić chińską obecność w [[Kuejczou|Guizhou]] i [[Junnan|Yunnanie]], zastępując rządy autonomicznych władców lokalnych zwanych ''[[tusi]]'' administracją chińską. W tym celu mandżurski książę Oertai poprowadził kilka wypraw wojennych na te tereny, pacyfikując je w latach 1726–1732<ref name="spence">{{cytuj książkę |nazwisko=Spence| imię=Jonathan| autor link=Jonathan Spence| tytuł=Search for Modern China|wydawca=Norton| miejsce=New York|data=1990|isbn=0393027082|strony=82}}</ref>. Militarna kontrola nie zapobiegała jednak nadużyciom administracji, a jedynie tłumiła sprzeciw.
Linia 5:
W roku 1735 wyzysk i prześladowania okazały się ponad wytrzymałość lokalnych ludów i chwyciły one za broń. Wielu ze zdesperowanych powstańców, by nie mieć nic do stracenia, przed przyłączeniem się do rewolty, zabiło swe dzieci i żony. Rebelia rozpoczęła się w [[Taigong]], rozszerzając się następnie na [[Liping]] i [[Duyun]]. Chińska administracja, nie mogąc sobie poradzić z powstańcami sugerowała zawarcie z nimi jakiegoś układu. Jednak nowy cesarz, [[Qianlong]], odwołał dotychczasowych dowódców i wyznaczył Zhang Guangsi, generała, który odznaczył się pod Oertaiem, do stłumienia powstania. Powstanie zostało krwawo stłumione, ostatni rebelianci bronili się zaciekle w Niupidajing. Łącznie armie chińskie zniszczyły ok. 1200 fortów wzniesionych przez Miao i zabiły 18 tysięcy wojowników<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wiens|imię=Herold J.|tytuł=China's March toward the Tropics: A Discussion of the Southward Penetration of China's Culture, Peoples, and Political Control in Relation to the Non-Han- Chinese Peoples of South China and in the Perspective of Historical and Cultural Geography|wydawca=Shoe String Press|miejsce=Hamden, CT|data=1954|strony=190}}</ref>. Kampania trwała od lutego do listopada 1736. Zhang, w międzyczasie mianowany [[zongdu|gubernatorem generalnym]] Guizhou, rozpoczął budowę dróg, zwiększanie [[garnizon]]ów i budowę kopalni, by wzmocnić kontrolę i gospodarkę regionu<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Hummel|imię=Arthur W.|tytuł=Eminent Chinese of the Ch`Ing Period (1644-1912)|wydawca=U.S. Government Printing Office|miejsce=Washington, DC|strony=44|tom=1|rozdział=Chang Kuang-ssu|imię r=Alfred |nazwisko r=Kuhn}}</ref>.
 
Brutalne stłumienie powstania zapewniło pół wieku spokoju, ale wyzysk i napór chińskich osadników pchnęły Miao ponownie do [[Powstanie Miao (1795–1806)|rewolty w 1795]].
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
{{ka}}
 
[[Kategoria:Powstania w historii Chin]]