Bitwa pod Gniewem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Główna bitwa: Drobne redakcyjne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy |
||
Linia 2:
|nazwa = Bitwa pod Gniewem
|epoka = nowożytność
|konflikt = [[Wojna polsko-szwedzka
|grafika =
|opis grafiki =
Linia 22:
|commons =
}}
{{Wojna polsko-szwedzka
'''Bitwa pod Gniewem''' – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach od [[22 września]] do [[1 października]] [[1626]] roku pomiędzy siłami [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] i [[Szwecja|Szwecji]]. Armią polską dowodził król Polski [[Zygmunt III Waza]], zaś armią szwedzką – król Szwecji [[Gustaw II Adolf|Gustaw Adolf]]. W zasadzie obie strony osiągnęły swoje cele - Polacy nie utracili [[Gdańsk|Gdańska]] , a Szwedzi nie dali się rozbić i nie stracili Gniewu, co miało dla nich duży wymiar prestiżowy. Bitwa ta jest niesłusznie uważana za porażkę wojsk polskich, a także za pierwszą porażkę husarii (bitwa pod Dobryniczami w roku 1605 została przegrana mimo udziału polskich husarzy). Szarża husarii pod Gniewem nie załamała się z powodu rzekomej
▲'''Bitwa pod Gniewem''' – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach od [[22 września]] do [[1 października]] [[1626]] roku pomiędzy siłami [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] i [[Szwecja|Szwecji]]. Armią polską dowodził król Polski [[Zygmunt III Waza]], zaś armią szwedzką – król Szwecji [[Gustaw II Adolf|Gustaw Adolf]]. W zasadzie obie strony osiągnęły swoje cele - Polacy nie utracili [[Gdańsk|Gdańska]] , a Szwedzi nie dali się rozbić i nie stracili Gniewu, co miało dla nich duży wymiar prestiżowy. Bitwa ta jest niesłusznie uważana za porażkę wojsk polskich, a także za pierwszą porażkę husarii (bitwa pod Dobryniczami w roku 1605 została przegrana mimo udziału polskich husarzy). Szarża husarii pod Gniewem nie załamała się z powodu rzekomej "siły ognia Szwedów", bo ta była tak naprawdę wciąż znikoma, ale przez trudny teren, na co są liczne dowody ("jazdą trudno było co począć między gęstemi rowami" - S. Żurkowski, "Żywot Tomasza Zamojskiego kanclerza wielkiego koronnego", "[nieprzyjaciel] mało się ze wsi wychylał, usadziwszy tylko przy płotach, po rowach, które tam gęste" - Z. Koniecpolski "Diariusz Wojny w Prusach").
== Geneza ==
Po zajęciu [[Inflanty|Inflant]] w lipcu 1626 w [[
== Przebieg bitwy ==
Linia 38 ⟶ 37:
=== Główna bitwa ===
[[29 września]] walki toczyły się pod wsią Gronowo, w której okopały się wojska szwedzkie. Wojsko polskie wyszło z obozu w pole. Polacy próbowali sprowokować Szwedów aby doszło do bitwy w otwartym polu, wysłano więc harcowników którzy przez dwie godziny podjeżdżali pod same płoty za którymi stała piechota szwedzka ale nie dała się sprowokować (udało się wywabić Szwedów jedynie lisowczykom Mocarskiego, było to stosunkowo daleko od głównego terenu walk i był to jednak sukces krótkotrwały, gdyż Szwedzi zostali pokonani i:
Tak więc nie dzięki dużej sile ognia, ale dzięki umocnieniom, Szwedzi, pomimo polskich prób, zachowali pozycje w Gronowie.
30 września upłynął spokojnie. Obie strony wzmacniały tylko swoje pozycje obronne – Polacy na wzgórzach i pod nimi (w korytarzu wiślanym) Szwedzi w Gronowie i przed tą wsią. Szwedzi zbudowali szańce i fort w pobliżu tamy i prawdopodobnie też na tamie, dzięki tym szańcom obsadzonym przez artylerię, mieli w zasięgu swoich dział kawalerię polską, która próbowała by zejść ze wzgórza na równinę lub do korytarza wiślanego. W ten sposób Gustaw Adolf ubezpieczył tyły swoich wojsk, którymi planował wejść w głąb korytarza wiślanego.
W nocy z 30 września na 1 października, jeden ze szwedzkich żołnierzy przekradł się z Gniewu do Gustawa Adolfa i poinformował go o fatalnej sytuacji w miasteczku, w którym brakowało już wody ponieważ została ona odcięta. Gustaw Adolf zdecydował się na kolejną próbę przedarcia się do miasta i odblokowania go. Jego plan działań był prosty – odwrócić uwagę Polaków od głównego kierunku uderzenia i przebić się do Gniewu. Główne uderzenie miało iść korytarzem wzdłuż Wisły, a walki wiążące i odwracające uwagę Polaków miały się toczyć na polach między Gronowem a polskimi wzgórzami.
1 października ledwie na pola pod Gronowem zaczęli wychodzić żołnierze szwedzcy, uderzyła na nich chorągiew rajtarów polskich Henryka Szmelinga. Sześciokrotna szarża rajtarów odebrała Szwedom ochotę na wyjście w otwarte pole. Więc:
Gustaw Adolf nakazał więc swojej piechocie skryte podejście pod stanowiska polskie na wzgórzach. Szwedzi maszerowali przez zarośla a na dodatek zasłaniali się gałęziami, zabili strażników i weszli na wzgórze i zaczęli się na nim umacniać (z tej strony wzgórza nie było polskich szańców, ponieważ wzgórze było strome i Polakom wydawało się że samo w sobie może zastąpić szańce, Szwedom pomogło także to że na tym odcinku, było sporo piechoty cudzoziemskiego autoramentu, która wyglądem przypominała szwedzką). Do walki doszło dopiero jak na polskie wzgórze wdarł się nieprzyjaciel, piechotę polską przejściowo wsparli rajtarzy, rozproszono chwilowo szwedów, jednak po dłuższej walce polska piechota ustąpiła. Zamiast niej, do szarży ruszyła stojąca jak dotąd w głębi wzgórza husaria. Teren dla szarży był bardzo niedogodny, było tam także mało miejsca. Jazda polska zepchnęła piechotę ze wzgórza i próbowała szarżować po stromym, zarośniętym zboczu, ale na skarpie wiślanej dostała się pod silny ogień szwedzkiej piechoty, który zmusił ją do odwrotu. Straty –
Bitwa nie zakończyła się pogromem Szwedów dzięki znakomitemu wykorzystaniu przez nich niedogodnego dla jazdy terenu i zbudowanym szańcom.
W sensie taktycznym żadna ze stron nie była w stanie pobić wroga, Na ustąpienie Polaków wpłynęło to, że zwątpili w rozbicie Szwedów (którzy nie chcieli walczyć w otwartym polu) i zmodyfikowali plan osiągnięcia głównego celu – ochrony Gdańska.
1 października 1626 król polski wydał rozkaz odwrotu, a odbicie Gniewu nastąpiło dopiero w 1627 pod dowództwem hetmana [[Stanisław Koniecpolski
== Po bitwie ==
Linia 59 ⟶ 58:
== Rekonstrukcje historyczne ==
Co roku organizowana jest rekonstrukcja historyczna tej bitwy pod nazwą
== Zobacz też ==
Linia 72 ⟶ 71:
* ''Mała Encyklopedia Wojskowa'', 1967, Wydanie I.
* {{Cytuj|autor = Leszek Podhorodecki |tytuł = Rapier i koncerz |data = 1985 |isbn = 83-05-11452-X |miejsce = Warszawa |wydawca = „Książka i Wiedza” |s = 154–160 |oclc = 176976102 }}
* Radosław Sikora,
* http://web.archive.org/web/20130406155044/http://www.radoslawsikora.republika.pl/GniewVivatVasa.pdf
{{
[[Kategoria:Bitwy wojny polsko-szwedzkiej 1626–1629]]
[[Kategoria:Gniew (miasto)]]
|