Gwido Poten: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 27:
Był pochodzenia austriackiego<ref>{{cytuj stronę|autor=Michał Żółtowski|url=http://www.zoltowscy.org.pl/kwartalnik/27/ulani_poznanscy.html|tytuł=Garść wspomnień z przeszłości. Praktyka i ćwiczenia wojskowe w 15. Pułku Ułanów Poznańskich 1938-1939|opublikowany=zoltowscy.org.pl|data dostępu=9 grudnia 2014}}</ref>. Urodził się austriackiej, szlacheckiej rodzinie galicyjskiej, jako syn Ernesta. Służył w [[Armia Austro-Węgier|c. i k. armii]], w której został awansowany do stopnia [[rotmistrz]]a ze starszeństwem z 1 maja 1913 w [[4 Pułk Ułanów Cesarza|4 Pułku Ułanów Cesarza]] w [[Żółkiew|Żółkwi]] (wraz z nim służył wówczas por. [[Aleksander Pragłowski]]). Brał udział w [[I wojna światowa|I wojny światowej]].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1918. Przydzielony do [[18 Pułk Ułanów Pomorskich|18 pułku ułanów]]. Został awansowany do stopnia [[major]]a, następnie do stopnia [[podpułkownik]]a. Jednocześnie do maja 1920 był komendantem Szkoły Oficerów Jazdy w [[Przemyśl]]u. Był także instruktorem w [[Centrum Wyszkolenia Kawalerii]] [[Grudziądz]]u<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.cwk.grudziadz.pl/kon-przed-panna|tytuł=Koń przed... panną|opublikowany=cwk.grudziadz.pl|data dostępu=9 grudnia 2014}}</ref>. Od września 1921 do 5 czerwca 1924 pełnił stanowisko dowódcy [[15 Pułk Ułanów Poznańskich|15 pułku Ułanów Poznańskich]]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu [[pułkownik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)<ref>Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 151.</ref>. 1 czerwca 1924 roku został
We Lwowie był jednym z prezesów honorowych Towarzystwa b. Żołnierzy 1 Pułku Ułanów Wielkopolskich (15 Pułku Ułanów Poznańskich), założonego w maju 1933<ref group=uwaga>Inny prezes honorowy towarzystwa, płk [[Konrad Zembrzuski]], także został ofiarą zbrodni katyńskiej w 1940.</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.15pu.pl/pl/towarzystwo/historia/27-historia-towarzystwa|tytuł=Historia Towarzystwa|opublikowany=15pu.pl|data dostępu=9 grudnia 2014}}</ref>. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Sprawozdanie Wydziału Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie za czas od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935 przedłożone Walnemu Zgromadzeniu w dniu 29 maja 1935 | miejsce = Lwów | data = 1935 | strony = 33 | url = http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata?id=8439}}</ref>.
Linia 46:
== Bibliografia ==
*
* {{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = Ministerstwo Spraw Wojskowych | miejsce = Warszawa | rok = 1923 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157 | odn = {{odn/id|Rocznik Oficerski|1923}}}}
* {{Cytuj książkę
* {{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1928 | wydawca = Ministerstwo Spraw Wojskowych | miejsce = Warszawa | rok = 1928 | url= http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59431 | odn = {{odn/id|Rocznik Oficerski|1928}}}}
* {{Cytuj książkę | url = http://www.wbc.poznan.pl/Content/56603 | tytuł = Rocznik Oficerski Rezerw 1934 | wydawca = Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych | rok = 1934 | odn = {{odn/id|Rocznik Oficerski Rezerw|1934}}}}
* {{cytuj stronę|url=http://www.poznan.pl/ulan/d_poten.html|tytuł=Dowódcy 115 Pułku Ułanów Poznańskich. Gwido Erwin Poten (1879 – 1940). Dowódca pułku: wrzesień 1921 – czerwiec 1924 r.|opublikowany=poznan.pl|data dostępu=9 grudnia 2014}}
|