Grzegorz III Mammas: Różnice pomiędzy wersjami

W 1443 r. po śmierci patriarchy [[Metrofan II (patriarcha Konstantynopola)|Metrofana]] został wybrany jego następcą<ref>[[Jerzy Sfrantzes]] podaje w swojej ''Kronice'' rok 1445</ref>. Do śmierci cesarza w 1448 r. cieszył się jego pełnym poparciem, później jego wpływy zaczęły się zmniejszać. Jego prołacińskie stanowisko od początku budziło gwałtowny sprzeciw duchowieństwa konstantynopolitańskiego i mieszkańców stolicy. Atakowany, w 1450 r. opuścił Konstantynopol i 12 października przybył do [[Despotat Morei|Morei]] do portu Koroni. Kiedy i tam nie znalazł poparcia, w sierpniu 1451 r. udał się do Rzymu, gdzie został przyjęty przez papieża [[Mikołaj V|Mikołaja V]]<ref>O. Jurewicz dopiero rok 1451 uznaje za datę końcową patriarchatu Grzegorza III uznaje dopiero rok 1451(''Historia literatury bizantyńskiej'', s. 291)</ref>. Nie zgodziwszy się na abdykację, Grzegorz III nadal w Rzymie posługiwał się tytułem patriarchy, po upadku Konstantynopola jako tytularny [[łaciński patriarcha Konstantynopola]]. Do 1453 r. papież w korespondencji z Bizancjum domagał się od cesarza [[Konstantyn XI Paleolog|Konstantyna XI]] przywrócenia Grzegorza III na stolicę patriarszą, czyniąc z tego jeden z warunków udzielenia przez Zachód pomocy Konstantynopolowi<ref name="Gri">{{cytuj stronę|url=http://www.pravenc.ru/text/166695.html |tytuł=Grigorij III Mamma |autor=E. PG}}</ref>. W latach 1451–1459 Grzegorz III sprawował jurysdykcję nad terenami greckimi podległymi [[Republika Wenecka|Wenecji]] utwierdzając w wierności Stolicy Apostolskiej nowo konsekrowanych biskupów obrządku wschodniego. Grzegorz III zmarł w Rzymie w 1459 r.{{r|Wal346}}