Pałac Kultury i Nauki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+uwaga |
→Historia: uzupełnienie |
||
Linia 76:
Jeszcze przed ukończeniem budowy, dwa dni po śmierci Józefa Stalina, 7 marca 1953, wspólną uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] nadano budynkowi nazwę ''Pałac Kultury i Nauki imienia Józefa Stalina'', któremu jednocześnie postanowiono wznieść pomnik przed budowlą (pod uchwałą podpisali się ówczesny Prezes Rady Ministrów [[Bolesław Bierut]] i Przewodniczący Rady Państwa [[Aleksander Zawadzki]])<ref>{{Monitor Polski|1953|23|280}}.</ref><ref>{{Cytuj pismo |tytuł = Uchwała Rady Państwa i Rady Ministrów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej |url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/3216|czasopismo = [[Nowiny (dziennik rzeszowski)|Nowiny Rzeszowskie]] |strony = 3 |data = nr 59 z 9 marca 1953}}</ref>. Ogłoszono konkurs, który jednak nie przyniósł zadowalających rezultatów – nawet wyróżniający się projekt [[Xawery Dunikowski|Xawerego Dunikowskiego]] wzbudził niesmak partyjnych decydentów. Ostatecznie pomnik nigdy nie powstał.
Budynek miał początkowo jasną fasadę, która jednak z czasem zszarzała. Fasada została wykonana ze spieków ceramicznych w kolorze [[piaskowiec|piaskowca]] produkowanych w fabryce na [[Ural]]u. Detale budynku i płaskorzeźby wykonano z [[wapień|wapienia]], [[piaskowiec|piaskowca]], [[granit]]u i [[marmur]]u. W holu głównym ustawiono rzeźbę ''[[Przyjaźń (rzeźba)|Przyjaźń]]'' dłuta [[Alina Szapocznikow|Aliny Szapocznikow]] przedstawiającą dwóch mężczyzn w braterskim uścisku trzymających sztandar<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Majewski | imię = Jerzy S. | tytuł = Spacerownik Pałac Kultury i Nauki | wydawca = Agora | miejsce = Warszawa | data = 2015 | strony = 48 | isbn = 978-83-268-2252-0 | nazwisko2 = Urzykowski | imię2 = Tomasz}}</ref>.
W czasie budowy pałacu oraz z okazji jego otwarcia polska ekipa nakręciła kolorowe filmy (''Ślubujemy'' 1952, ''Powrót na Stare Miasto'' 1954, ''Niedzielny poranek'' 1955), a zagraniczni fotoreporterzy (np. John H. Schultz ze Stanów Zjednoczonych i Paul Almasy z Francji) wykonali kolorowe fotografie, dzięki czemu znany jest wygląd czystego, nowego Pałacu Kultury i Nauki oraz jego ogromnych, drewnianych i niesczerniałych jeszcze okien. W 1956 rozpoczęła się seria samobójczych skoków z tarasu widokowego na 30 piętrze, na wysokości 114 metrów – najpierw skoczył Francuz, po nim jeszcze siedmiu Polaków. Po tych incydentach zdecydowano się na założenie krat na tarasie.
| |||