Mariah Carey: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, drobne techniczne |
m drobne techniczne |
||
Linia 34:
Urodziła się w [[Huntington (miasto)|Huntington]], w stanie [[Nowy Jork (stan)|Nowy Jork]]<ref>{{Cytuj|autor=Glenn Gamboa|tytuł=LI Music Hall of Fame recognizes local talent|czasopismo=Newsday|data=2008-10-22|data dostępu=2017-10-01|miejsce=[[Long Island]], [[Stany Zjednoczone]]|url=https://web.archive.org/web/20131014201804/http://www.newsday.com/entertainment/fanfare/li-music-hall-of-fame-recognizes-local-talent-1.884107|język=en}}</ref><ref name=":1">Nickson, s. 8</ref>. Jej ojciec, Alfred Roy Carey posiada [[Afroamerykanie|afroamerykańskie]] i afro-[[Wenezuela|wenezuelskie]] pochodzenie, podczas gdy matka, Patricia (née Hickey) ma [[Irlandczycy|irlandzkie]] korzenie. Nazwisko Carey zostało przyjęte przez jej wenezuelskiego dziadka, Francisco Núñeza, kiedy ten wyemigrował do Nowego Jorku<ref name=":2">Nickson, s. 7</ref>. Patricia była sporadyczną śpiewaczką operową i trenerem wokalnym, zanim poznała Alfreda w 1960 roku<ref name=":1" />. Jak zaczął zarabiać na życie jako inżynier [[Aeronautyka|aeronautyki]], para wzięła ślub później w tym samym roku i przeniosła się do małej dzielnicy w Nowym Jorku. Rodzina Patricii opuściła ją ze względu na poślubienie mężczyzny o czarnym kolorze skóry. Mariah Carey wyjaśniła w późniejszych czasach, że podczas dorastania, poczuła zaniedbanie ze strony rodziny matki, co miało na nią znaczący wpływ. W latach między urodzeniem starszej siostry Carey, Alison i jej samej, rodzina Carey walczyła ze sobą ze względu na ich pochodzenie etniczne<ref name=":2" />. Imię Carey pochodzi od piosenki „They Call the Wind Maria” z 1951 roku, wystawianej na [[Broadway (teatr)|broadway'owskim]] [[musical]]u ''Paint Your Wagon''<ref>{{Cytuj|autor=Margaret Rose|tytuł=Baby Names For Dummies|data=2011-04-27|isbn=1118069005|miejsce=[[Nowy Jork]], [[Stany Zjednoczone]]|wydawca=John Wiley & Sons|język=en}}</ref>. Kiedy Mariah miała trzy lata, jej rodzice rozwiedli się<ref name=":3">Nickson, s. 9</ref>''.''
Po separacji Alison przeniosła się z ojcem do innego domostwa, a pozostałe dwoje dzieci, Mariah i jej brat, Morgan, pozostali z matką. Mariah rozdzieliła się z ojcem, potem przestała go widywać zupełnie<ref name=":3" />
W szkole średniej, Carey zaczęła pisać piosenki z [[Gavin Christopher|Gavinem Christopherem]]<ref name=":4" /><ref name=":6" />, ze względu na to, iż potrzebowała asystenta, który mógłby grać na klawiaturze<ref name=":6" />. Carey i Christopher zaczęli pisać i tworzyć piosenki w piwnicy sklepu jego ojca podczas ostatniego roku nauki Carey. Po skomponowaniu ich pierwszej piosenki „Here We Go' Round Again”, kontynuowali pisanie materiałów na demo w pełnym wymiarze. Wkrótce potem, Carey zamieszkała w jednopokojowym mieszkaniu na [[Manhattan]]ie, który dzieliła z czterema innymi studentkami
=== Kariera ===
Linia 43:
Kiedy przyjaźń Carey ze Starr rosła, zainterosowanie Brendą, pomagało Mariah w branży muzycznej. W grudniu 1988 roku, Carey towarzyszyła Starr w drodze do sali nagraniowej, gdzie wręczyła taśmę demo szefowi [[Columbia Records]], [[Tommy Mottoli|Tommy'iemu Mottoli]], który przesłuchał ją w drodze powrotnej do domu<ref name=":8">Nickson, s. 25</ref><ref>Nickson, s. 26</ref>.
Po przesłuchaniu pierwszych dwóch utworów, zainteresował się nią; później, po poszukiwaniach Carey przez dwa tygodnie, natychmiast podpisał z nią kontrakt płytowy i zaczął odwzorowywać jej debiut komercyjny. Podczas gdy, Carey utrzymywała, że chce kontynuować pracę z [[Ben Margulies|Benem Marguliesem]], Mottola zwerbował do projektu ówczesnych największych producentów muzycznych w branży, [[Ric Wake|Ric'a Wake'a]] , [[Narada Michael Walden|Naradę Michaela Waldena]] i [[Rhett Lawrence|Rhetta Lawrence'a]]<ref name=":8" />. Mottola i pracownicy Columbia planowali wprowadzić na rynek Carey jako główną artystkę popową, rywalizującą z [[Whitney Houston]] i [[Madonna (piosenkarka)|Madonną]]
Carey zaczęła nagrywać swój drugi album studyjny, zatytułowany ''[[Emotions]]'' w 1991 roku
Po debiucie dwóch pierwszych płyt, krytycy muzyczni dopytywali się, czy Carey ma w planach wyruszyć w międzynarodową trasę koncertową, promującą jej materiał
==== 1993–1996: ''Music Box'', ''Merry Christmas'' i ''Daydream'' ====
[[Plik:Mariah Carey One Sweet Day Madison Square 1995.jpg|mały|Mariah wykonująca utwór „[[One Sweet Day]][[Someday (singel Mariah Carey)|”]] w [[Madison Square Garden]] w 1995 roku. Obok niej muzycy z [[Boyz II Men]].]]
Na początku 1993 roku, Carey rozpoczęła pracę nad swoim trzecim studyjnym albumem, który został zatytułowany ''[[Music Box (album)|Music Box]]''. Po tym, jak album ''Emotions'' nie osiągnął komercyjnego poziomu debiutanckiego albumu, Carey i wytwórnia [[Columbia Records]] doszli do porozumienia, że następny album będzie zawierał więcej wpływów brzmień [[Muzyka pop|muzyki pop]], aby przyciągnąć szerszą publiczność{{odn|Shapiro|2001|s=72–73}}. Podczas sesji pisania tekstów piosenek na kolejną płytę, Carey zaczęła pracować głównie z Afanasieff'em, z którym współtworzyła i wyprodukowała większość materiału ''Music Box''<ref>{{Cytuj|autor=Chris Williams|tytuł=Mariah Carey’s Music Box LP (1993) revisited with co-writer Walter Afanasieff|data=2011-07-03|data dostępu=2017-11-28|opublikowany=soulculture.com|archiwum=https://web.archive.org/web/20140725195959/http://soulculture.com/features/interviews/mariah-careys-music-box-lp-1993-revisited-with-co-writer-walter-afanasieff-return-to-the-classics/|język=en}}</ref>. Kiedy Mariah ukończyła prace nad swoim trzecim albumem studyjnym, został on wydany 31 sierpnia 1993 roku na całym świecie, debiutując na pierwszym miejscu na liście Billboard 200{{odn|Shapiro|2001|s=77}}. Wydawnictwo okazało się najlepiej sprzedającą się płytą w karierze piosenkarki. Zakupiło ją ponad 32 miliony nabywców<ref name=":9" />. Album muzyczny spotkał się z mieszanym przyjęciem ze strony krytyków muzycznych; podczas gdy wielu pochwalało popowy wpływ albumu i mocne treści, inni uważali z kolei, że Carey w mniejszym stopniu wykorzystała swój uznany zakres wokalny{{odn|Shapiro|2001|s=78}}. Ron Wynn z serwisu [[AllMusic]] opisał różne formy śpiewania Carey na albumie: „Dobrze, by było, aby Carey prezentowała inne elementy swojego podejścia, ale czasami nadmiar ducha jest lepszy od braku pasji[[Someday (singel Mariah Carey)|”]]<ref>{{Cytuj|autor=Ron Wynn|tytuł=Mariah Carey – Music Box|data dostępu=2017-11-28|opublikowany=[[AllMusic]] |url= https://www.allmusic.com/album/music-box-mw0000620196|język=en}}</ref>. Drugi singiel z albumu „[[Hero (singel Mariah Carey)|Hero]][[Someday (singel Mariah Carey)|”]] ostatecznie stał się jednym z najbardziej popularnych i inspirujących utworów Carey w jej karierze. Piosenka stała się ósmą top piosenką Carey w Stanach Zjednoczonych
Po ''Music Box'', Carey odeszła stosunkowo długo od mediów publicznych i rozpoczęła pracę nad nieznanym projektem w 1994 roku. W październiku 1994 roku magazyn „[[Billboard (tygodnik)|Billboard]]” ogłosił, że Carey wyda album świąteczny jeszcze w tymże roku{{odn|Shapiro|2001|s=86–87}}. W 1994 roku Carey nagrała duet z [[Luther Vandross|Lutherem Vandrossem]], cover utworu [[Lionel Richie|Lionela Richie]] i [[Diana Ross|Diany Ross]] „[[Endless Love]]”<ref>Nickson, s. 132</ref>. Album Carey zatytułowany ''[[Merry Christmas (album Mariah Carey)|Merry Christmas]]'' został wydany 1 listopada 1994 roku, w tym samym dniu, w którym ukazał się pierwszy singiel albumu „[[All I Want for Christmas Is You]]”<ref>Nickson, s. 133</ref>. Album stał się najlepiej sprzedającym się wydawnictwem świątecznym w historii i unormował sprzedaż globalną na poziomie 15 milionów kopii<ref>{{Cytuj|autor=Erin Strecker|tytuł=Mariah Carey's 'Merry Christmas' 20th Anniversary: Find Out What Went Into Making a Modern Christmas Classic|czasopismo=[[Billboard (tygodnik)|Billboard]]|data=2014-10-30|data dostępu=2017-11-28|opublikowany=billboard.com|url=https://www.billboard.com/articles/news/6296926/mariah-carey-merry-christmas-anniversary-all-i-want-for-christmas |język=en}}</ref>. Ponadto „All I Want for Christmas Is You” był singlem krytycznie chwalonym i jest uważany za „jeden z niewielu godnych nowoczesnych dodatków do świątecznego kanonu”<ref>{{Cytuj |autor=Sasha Frere-Jones|tytuł=Mariah Carey’s record-breaking career.|czasopismo=[[The New Yorker]]|data=2006-04-03|data dostępu=2017-11-28 |opublikowany=newyorker.com |url= https://www.newyorker.com/magazine/2006/04/03/on-top |język=en}}</ref>. Czasopismo „[[Rolling Stone]]” opisało singiel jako „standard świąt” i umiejscowiło go na czwartym miejscu na liście ''Największych rock and roll'owych piosenek świątecznych''<ref>{{Cytuj|autor=Andy Greene|tytuł=The Greatest Rock and Roll Christmas Songs|czasopismo=[[Rolling Stone]] |data=2010-12-10 |data dostępu=2017-11-28 |opublikowany= rollingstone.com |archiwum= https://web.archive.org/web/20101222174247/http://www.rollingstone.com/music/photos/the-greatest-rock-and-roll-christmas-songs-20101216/mariah-carey-all-i-want-for-christmas-is-you-0150435|język=en}}</ref>. Komercyjnie singiel stał się najlepiej sprzedającym się świątecznym dzwonkiem wszech czasów<ref>{{Cytuj|tytuł=Mariah Carey's 'All I Want For Christmas Is You' Is World's First Double Platinum Holiday Ringtone|data=2009-12-17|data dostępu=2017-11-28|opublikowany=prnewswire.com|url=https://www.prnewswire.com/news-releases/mariah-careys-all-i-want-for-christmas-is-you-is-worlds-first-double-platinum-holiday-ringtone-79488972.html|język=en}}</ref>, a także najlepiej sprzedającym się singlem w Japonii przez nieazjatyckiego artystę<ref>McClure (1995), s. 57</ref>, sprzedając się w nakładzie ponad 1 miliona kopii, zgodnie z oficjalnymi danymi japońskiego zrzeszenia wydawców fonografii, [[Recording Industry Association of Japan]]<ref>{{Cytuj|tytuł=統計情報|data dostępu=2017-11-28|opis=W tytule pracy wpisać po japońsku nazwę singla 恋人たちのクリスマス, zaś w polu artysty w języku japońskim マライア・キャリー|opublikowany=[[Recording Industry Association of Japan]]|url=http://www.riaj.or.jp/f/data/cert/hs_search.html|język=ja}}</ref>. Według sprawozdania amerykańskiego tygodnika muzycznego „[[Billboard (tygodnik)|Billboard]]”, album ''Merry Christmas'' przekroczył próg sprzedaży 2,5 miliona egzemplarzy w Japonii w 1996 roku, stając się jednym z pięciu najlepiej sprzedających się albumów nagranych przez artystów nieazjatyckiego pochodzenia w historii<ref>McClure (1996), s. 68</ref>. Pod koniec 1994 roku Carey i Afanasieff zaczęli tworzyć materiał na kolejne wydawnictwo studyjne, którego premiera została zaplanowana na schyłkowy okres następnego roku<ref>Nickson, s. 136 –137</ref>.
Linia 58:
==== 1997–2000: Nowy wizerunek i niezależność, ''Butterfly'' i ''Rainbow'' ====
Wraz z kolejnymi albumami, Carey zaczęła przejmować inicjatywę i kontrolę nad swoją muzyką i zaczęła dodawać więcej gatunków do swojej dyskografii<ref name=":14">Nickson, s. 157</ref><ref>Nickson, s. 164</ref>. W przypadku płyty ''[[Butterfly (album)|Butterfly]]'', starała się współpracować z innymi producentami i autorami tekstów piosenek niż Afanasieff, takimi jak [[Sean Combs]], [[Kamaal Fareed]], [[Missy Elliott]] i [[Jean Claude Oliver]] i [[Samuel Barnes]] z [[Trackmasters]]<ref name=":14" />. Podczas nagrywania albumu Carey i Mottola zerwali ze sobą współpracę, a Carey powołała się na nową jako na jej sposób na osiągnięcie wolności i na nowe życie
Carey zaczęła rozwijać inne projekty w późnych latach dziewięćdziesiątych<ref name=":15">{{odn|Shapiro|2001|ref=nie|s=114}}</ref>. W dniu 14 kwietnia 1998 roku, Carey uczestniczyła w koncercie na rzecz dobroczynności [[VH1 Divas Live 98|VH1 Divas]], w którym śpiewała u boku [[Aretha Franklin|Arethy Franklin]], [[Céline Dion]], [[Shania Twain|Shani Twain]], [[Gloria Estefan|Glorii Estefan]] i [[Carole King]]<ref>{{Cytuj |autor = Bruce Haring |tytuł = VH1 display of 'Divas' makes all feel 'Natural' |czasopismo = [[USA Today]] |data = 1998-04-16 |data dostępu = 2017-12-19 |opublikowany = usatoday.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120725032117/https://pqasb.pqarchiver.com/USAToday/access/28692993.html?dids=28692993:28692993&FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Apr+16%2C+1998&author=Bruce+Haring&pub=USA+TODAY&desc=VH1+display+of+%27Divas%27+makes+all+feel+%27Natural%27&pqatl=google |język = en}}</ref>. Carey zaczęła opracowywać projekt filmowy pod roboczym tytułem ''All That Glitters'', później ponownie zatytułowany po prostu ''[[Glitter (film)|Glitter]]''<ref>{{Cytuj |autor = Sarah Rodman |tytuł = Music; All that litters `Glitter'; Carey displays newfound maturity - when you can hear her among the guest stars |czasopismo = Boston Herald |data = 2001-09-11 |data dostępu = 2017-12-19 |opublikowany = bostonherald.com |archiwum = https://web.archive.org/web/20120725010353/https://pqasb.pqarchiver.com/bostonherald/access/80313960.html?dids=80313960:80313960&FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Sep+11%2C+2001&author=SARAH+RODMAN&pub=Boston+Herald&desc=Music%3B+All+that+litters+`Glitter%27%3B+Carey+displays+newfound+maturity+-+when+you+can+hear+her+among+the+guest+stars&pqatl=google |język = en}}</ref> i pisała piosenki do innych projektów, takich jak ''[[Faceci w czerni]]'' oraz ''[[Grinch: Świąt nie będzie (film 2000)|Grinch: Świąt nie będzie]]''. Po ''Glitterze'' popadła w zastój rozwojowy i odłożyła projekt, zaczynając pisać materiał na nowy album<ref name=":15" />. Dyrektorzy Sony Music chcieli, aby przygotowała kolekcję największych przebojów na czas w okresie świątecznym{{odn|Shapiro|2001|s=115}}. Chcieli wydać album, który zawierałby jej singiel numer 1. w Stanach Zjednoczonych i jej międzynarodowe top piosenki w europejskich wersjach, bez żadnych nowych materiałów, podczas gdy Carey czuła, że album kompilacyjny powinien odzwierciedlać jej najbardziej osobiste piosenki, nie tylko te najbardziej komercyjne. Album, zatytułowany ''[[Number 1's (album Mariah Carey)|#1's]]'' z 1998 roku, zawierał duet z Whitney Houston, „[[When You Believe]]”, który znalazł się na [[Ścieżka dźwiękowa|ścieżce dźwiękowej]] do filmu ''[[Książę Egiptu]]''{{odn|Shapiro|2001|s=116}} i stał się fenomenem w Japonii, sprzedając się w ponad milionie egzemplarzy w pierwszym tygodniu sprzedaży, czyniąc z Carey jedynego międzynarodowego artystę, który dokonał tego wyczynu. Sprzedał się w nakładzie ponad 3,25 miliona egzemplarzy (włączając wartość importowaną) w Japonii już po pierwszych trzech miesiącach i jest najlepiej sprzedającym się albumem nieazjatyckiego artysty wszech czasów w Japonii. Carey tym samym pokonała rekord Whitney Houston z płytą ''[[Bodyguard (ścieżka dźwiękowa)|Bodyguard]]'', która sprzedała się w nakładzie 2,8 miliona egzemplarzy w Japonii<ref>McClure (1999), s. 49</ref>. Wiosną 1999 roku Carey rozpoczęła pracę nad ostatnim albumem w ramach kontraktu płytowego z Sony{{odn|Shapiro|2001|s=121}}, jednakże z powodu presji i niezręcznego związku, w jakim Carey się znalazła, będąc w tejże wytwórni, ukończyła album w okresie trzech miesięcy w lecie 1999 roku, szybciej niż którykolwiek w przypadku innych jej albumów{{odn|Shapiro|2001|s=75}}. Pod tytułem ''[[Rainbow (album Mariah Carey)|Rainbow]]'' album został wydany w 1999 roku. Carey po raz kolejny współpracowała z nową grupą producentów muzycznych i autorów tekstów piosenek, takich jak [[Jay-Z]] i [[DJ Clue]]. Carey napisała także dwie ballady z [[David Foster|Davidem Fosterem]] i [[Diane Warren]], którzy zastępowali Afanasieffa{{odn|Shapiro|2001|s=123}}. ''Rainbow'' wypuszczono na rynek 2 listopada 1999 roku; była to najwyższa sprzedaż w pierwszym tygodniu od premiery w jej karierze, jednak Carey zadebiutowała na drugim miejscu na liście Billboard 200. W międzyczasie wzrosły kłopotliwe relacje Carey z Columbią Records, ponieważ pod oddział koncernu wytwórni Sony zatrzymał promocję płyty po pierwszych dwóch singlach. Dyrektorzy Columbii czuli, że ''Rainbow'' nie ma żadnego mocnego singla do promowania, podczas gdy Carey chciała wydać balladę{{odn|Shapiro|2001|s=133}}. Doprowadziło to do wielkiego, publicznego zaciekawienia, gdy Carey zaczęła zamieszczać wiadomości na swojej stronie internetowej, przekazując fanom informacje wewnętrzne na temat sporu, a także polecając im, aby prosili w stacjach radiowych o puszczanie „[[Can't Take That Away]]”{{odn|Shapiro|2001|s=134}}. Piosenka została ostatecznie wydana, ale Carey odkryła, że utwór został wydany w bardzo ograniczonym i mało promocyjnym wydaniu, co sprawiło, że stał się komercyjnie nierentowny{{odn|Shapiro|2001|s=135}}. Krytyczny odbiór ''Rainbow'' był ogólnie entuzjastyczny, a szkocki tygodnik „Sunday Herald” napisał, że album „dostrzega jej imponująco chwiejącą się duchową balladę i współpracę z reprezentantami ciężkiego R&B, takimi jak [[Snoop Dogg]] i [[Usher]] (...)”. Ponadto stwierdził, że ''Rainbow'' to „dopracowana kolekcja [[pop-art]]u dusza”<ref>{{Cytuj |autor = Virtue Graeme |tytuł = Rainbow Mariah Carey (Columbia) HHH |czasopismo = The Sunday Herald |data = 1999-11-07 |data dostępu = 2017-12-20 |opublikowany = archiwum heraldscotland.com |archiwum = http://web.archive.org/web/20171222052412/https://pqasb.pqarchiver.com/smgpubs/doc/331196880.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=Nov%2007,%201999&author=Graeme%20Virtue&pub=Sunday%20Herald&edition=&startpage=&desc=Rainbow%20Mariah%20Carey%20(Columbia)%20HHH |język = en}}</ref>. Mimo komercyjnego sukcesu, ''Rainbow'' stał się najmniej sprzedającym się albumem Carey do tego momentu w jej karierze<ref>{{Cytuj |autor = Roger Friedman |tytuł = Mariah Carey's Biography |data = 2008-03-24 |opublikowany = [[Fox News Channel|Fox News]] |url = http://www.foxnews.com/story/2008/03/24/mariah-carey-biography.html |język = en}}</ref>.
|