Alfred Nobel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Elo320 Znaczniki: usuwanie dużej ilości tekstu (filtr nadużyć) Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 88.156.138.181 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to SHN3RTwiki. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 19:
== Życiorys ==
=== Dzieciństwo ===
Jego rodzina pochodziła od [[Olof Rudbeck starszy|Olofa Rudbecka]], XVII-wiecznego szwedzkiego anatoma, lekarza, przyrodnika i pisarza, profesora uniwersytetu w [[Uppsala|Uppsali]]. Ojciec Alfreda, [[Immanuel Nobel]] był inżynierem i wynalazcą, który budował mosty i budynki w Sztokholmie. W związku ze swoją pracą konstruktorską [[Immanuel Nobel]] eksperymentował także z różnymi technikami wysadzania [[skała|skał]]. Matka Alfreda, [[Andriette Ahlsell]], pochodziła z zamożnej rodziny.
Z powodu niepowodzeń w swojej pracy, wywołanych utratą kilku barek z materiałami budowlanymi, Immanuel Nobel zbankrutował w tym samym roku, w którym urodził się jego syn, Alfred. W 1837 Immanuel Nobel opuścił Sztokholm i swoją rodzinę, by rozpocząć nową karierę w [[Rosja|Rosji]]. By utrzymać rodzinę, Andriette Nobel otworzyła sklep spożywczy, który przynosił skromny dochód. Tymczasem Immanuel Nobel odniósł sukces w swoim nowym przedsięwzięciu w [[Petersburg]]u w Rosji. Otworzył warsztat mechaniczny, który dostarczał sprzęt dla rosyjskiej armii. Przekonał także cara i jego generałów, że miny morskie mogą być używane do blokowania wrogich okrętów marynarki wojennej. Miny morskie zaprojektowane przez Immanuela Nobla były prostymi urządzeniami składającymi się z drewnianych beczek napełnionych [[proch]]em, zakotwiczonych pod powierzchnią [[Zatoka Fińska|Zatoki Fińskiej]]. Skutecznie powstrzymywały one [[Royal Navy]] przed przemieszczaniem się w obręb zasięgu dział ogniowych wokół Petersburga podczas [[Wojna krymska|wojny krymskiej]] (1853-1856). Immanuel Nobel był także pionierem w produkcji broni i w projektowaniu silników parowych.
Sukces w sferze przemysłowej i biznesowej umożliwił Immanuelowi Noblowi w 1842 ściągnięcie swojej rodziny do Petersburga. Tutaj jego synowie byli edukowani przez prywatnych nauczycieli. Nauka obejmowała nauki przyrodnicze, języki i literaturę. W wieku 17 lat Alfred Nobel był biegły w [[język szwedzki|szwedzkim]], [[język rosyjski|rosyjskim]], [[język francuski|francuskim]], [[język angielski|angielskim]] i [[język niemiecki|niemieckim]]. Jego główne zainteresowania skupiały się wokół literatury angielskiej i poezji, równocześnie zaś na chemii i fizyce.
=== Kariera ===
Ojciec Alfreda, który chciał, by synowie dołączyli do jego przedsięwzięcia jako inżynierowie, nie podzielał zainteresowania Alfreda poezją i odkrył, że ten jest człowiekiem raczej zamkniętym w sobie. By poszerzyć horyzonty Alfreda, ojciec posłał go za granicę na studia [[Technologia chemiczna i inżynieria procesowa|inżynierii chemicznej]]. Podczas dwóch lat Alfred Nobel odwiedził Szwecję, [[Niemcy]], Francję i [[Stany Zjednoczone|USA]]. W [[Paryż]]u pracował w prywatnym laboratorium profesora T. J. Pelouze'a, sławnego chemika. Tutaj spotkał młodego włoskiego chemika [[Ascanio Sobrero]], który – 3 lata później – wynalazł [[nitrogliceryna|nitroglicerynę]], środek wybuchowy o znacznie większej mocy od wszystkich dotąd znanych. Nitrogliceryna była jednak zbyt niebezpieczna do praktycznych zastosowań. W temperaturze pokojowej jest ona cieczą i wybucha pod wpływem wstrząsania i po lekkim ogrzaniu, co powoduje, że nie można jej bezpiecznie transportować.
| |||