Most Kierbedzia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
brak źródła, zob. zasada WP:WER
→‎Lata 1865–1939: drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
Linia 78:
Budowa przeprawy umożliwiła świadczenie usług komunalnych w prawobrzeżnej Warszawie przez obiekty znajdujące się na lewym brzegu Wisły. W 1867 pod mostem podwieszono przewód gazowy, w 1882 kable telefoniczne, w 1894 dwie rury dostarczające wodę ze [[Zespół Stacji Filtrów w Warszawie|Stacji Filtrów]], a ok. 1905 przewody elektroenergetyczne<ref name="Gajewski266" />.
 
5 sierpnia 1915 około 6 rano<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Dunin-Wąsowicz | imię = Krzysztof | tytuł = Warszawa w czasie I wojny światowej | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1974 | strony = 22}}</ref> wycofujące się z Warszawy pod naporem Niemców wojska [[Rosja|rosyjskie]] wysadziły dwa środkowe przęsła przeprawy, nie uszkadzając jednak filarów<ref name="Encyklopedia" />. 30 września 1915 na rusztowaniach odbudowywanego mostu zawieszono rurę, wznawiając dostawy wody do prawobrzeżnej części miasta z zakładu na Koszykach (od 5 sierpnia Praga była zasilana z czterech studzien artezyjskich z terenu [[Warszawska Wytwórnia Wódek „Koneser”|Monopolu Spirytusowego i Rektyfikacji]])<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Gajewski | imię = Marian | tytuł = Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1979 | strony = 94 | isbn = 83-06-00089-7}}</ref>.

W tym samym miesiącu do Warszawy przybyła złożona z niemieckich inżynierów specjalna komisja, która zadecydowała o odbudowie wszystkich mostów. JednocześniePodjęto oświadczonodecyzję, że koszty naprawy mostów: Aleksandrowskiego (Kierbedzia) i Mikołajewskiego (Poniatowskiego) poniesie miasto, natomiast odbudowę mostu kolejowego, ze względu na konieczność szybkiego przywrócenia komunikacji kolejowej z [[Mława|Mławą]], sfinansują władze niemieckie.<ref Komisja miała sama zająć się sprawą odbudowyname=":0"/>.

We wrześniu 1915 obok zniszczonej przeprawy oddano do użytku tymczasowy most palowy, któremu nadano nazwę [[Most Beselera|mostu gen. H. von Beselera]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Dunin-Wąsowicz | imię = Krzysztof | tytuł = Warszawa 1914–1918 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 73 | isbn = 83-01-07497-3}}</ref>.

Odbudowę mostu Kierbedzia Niemcy rozpoczęli 12 września 1915 r. Wykonanie nowej konstrukcji i jej montaż powierzono firmom niemieckim: C.H. Jucho z Dortmundu[[Dortmund]]u i Philipp Holzmann & Cie., G.m.b.H. z [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu nad Menem]], pod kierunkiem inż. Martina Arndta<ref name="Zieliński277" /><ref name=":0">http://www.oficyna.pwr.edu.pl/wp-content/media/%C5%81u%C5%BCyniecka-E-red-Dziedzictwo-architektoniczne-Restauracje.pdf</ref>. Komunikację pieszą przez most Kierbedzia umożliwiono już 27 listopada 1915 r. Oficjalnego otwarcia odbudowanego mostu dokonano, jak planowano, 27 stycznia 1916 r., w dniu urodzin króla Prus [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II Hohenzollerna]]<ref name=":0" />.

Nowe przęsła różniły się konstrukcyjnie i wizualnie od oryginalnych. Były wyższe i zamknięte od góry [[Parabola (matematyka)|parabolicznie]]<ref name="Zieliński277" />. Po spaleniu się w tym samym roku prowizorycznie naprawionego [[Most Poniatowskiego|mostu Poniatowskiego]] przejął ruch z tej przeprawy<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Dunin-Wąsowicz | imię = Krzysztof | tytuł = Warszawa w pamiętnikach pierwszej wojny światowej | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1971 | strony = 21}}</ref>.
 
Po odzyskaniu przez [[Polska|Polskę]] niepodległości nazwa „most Kierbedzia” stała się nazwą oficjalną.