Francuski ruch oporu: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Historia ==

We Francji cały [[ruch oporu]] stopniowo podporządkował się [[Wolna Francja|Komitetowi Wolnej Francji]] (później [[Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego|Francuskiemu Komitetowi Wyzwolenia Narodowego]]) w [[Londyn]]ie i [[Algieria francuska|Algierii]], kierowanemu przez [[Charles de Gaulle|Charles’a de Gaulle’a]] i odgrywającemu rolę francuskiego rządu emigracyjnego. Działacze tego ruchu organizowali pomoc jeńcom wojennym, propagandę, sabotaż i dywersję oraz akcje zbrojne przy wsparciu państw [[Alianci (II wojna światowa)|alianckich]], w tym brytyjskiego [[Special Operations Executive|SOE]] i amerykańskiego [[Office of Strategic Services|OSS]]. Ponadto działania zbrojne prowadziła [[partyzantka]], początkowo głównie [[Komunizm|komunistyczna]]. Francuscy badacze historii ruchu oporu wyróżniają dwa podstawowe rodzaje typów organizacji – „ruchy” (''mouvements'' – bardziej masowe, o rozległej działalności, było dziewięć znaczniejszych, z mniejszymi łącznie 21) i „siatki” (''réseaux'' – niewielkie, koncentrujące się na wybranej sferze działania, było ich ponad 200). Partyzantka skupiała jesienią 1943 kilkanaście tysięcy osób zaś masowego charakteru nabrała po rozpoczęciu [[Operacja Overlord|inwazji alianckiej]] w czerwcu 1944.