Święta Monika: Różnice pomiędzy wersjami

[[kalendarzKalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]]</ref>

'''Święta Monika, Monika z Hippony (Tagasty)''', [[łacina|łac.]] i [[językJęzyk włoski|wł.]] ''Monica'' (ur. ok. [[332]] w [[Suk Ahras|Tagaście]] w [[Numidia|Numidii]], obecnie [[Suk Ahras|Souk Ahras]] w [[Algieria|Algierii]], zm. [[387]] w [[Ostia (starożytne miasto)|Ostii]]) – [[święty|święta]] [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]], matka [[Augustyn z Hippony|św. Augustyna]]<ref group="uwaga">Zmarła na febrę prawdopodobnie w listopadzie (patrz bibliografia).</ref>.

Pochodziła z rzymskiej rodziny [[chrześcijaństwoChrześcijaństwo|chrześcijańskiej]],wyszła za mąż za [[pogaństwoPogaństwo|poganina]], Patrycjusza, który był urzędnikiem.

W wieku 23 lat Monika urodziła pierwszego syna – znanego dzisiaj jako św. Augustyn. Potem miała jeszcze jednego syna [[Nawigiusz]]a i córkę Perpetuę. Mąż pod wpływem św. Moniki przyjął przed śmiercią [[chrzest]] ([[371]]). Dorastający Augustyn zaczął sprawiać jej kłopoty, wybierając [[hedonizmHedonizm|hedonistyczny]] styl życia. Związał się z sektą [[manicheizmManicheizm|manicheistyczną]] i zaczął wierzyć w ich naukę. Monika nie zrażając się trudnościami modliła się za niego, błagając Boga o nawrócenie Augustyna. Obawiając się o swego syna Monika wyjeżdżała za nim do [[Kartagina|Kartaginy]], [[Rzym]]u i [[Mediolan]]u. Kiedy biskup poznał przyczynę jej smutku, prorokował: „Matko, jestem pewien, że syn tylu łez musi powrócić do Boga”.

W Mediolanie Augustyn poznał [[Ambroży z Mediolanu|św. Ambrożego]] i pod wpływem jego nauk 24 lub 25 kwietnia 387 roku, wraz z Alipiuszem i Adeodatem, przyjął chrzest. W drodze powrotnej do rodzinnej Tagasty, w [[Ostia (starożytne miasto)|Ostii]] św. Monika zachorowała na [[malariaMalaria|febrę]] i zmarła.

[[Plik:Saint Monica's Tomb.JPG|thumb|Trumna z relikwiami św. Moniki w [[Bazylika Sant'Agostino w Rzymie|kościele św. Augustyna]] w Rzymie, niedaleko [[Piazza Navona|piazza Navona]].]]

Pierwotnie [[wspomnienieWspomnienie liturgiczne|wspomnienie]] św. Moniki w Kościele katolickim obchodzono 4 maja w wigilię domniemanego [[nawrócenieNawrócenie|nawrócenia]] św. Augustyna. W czasie reformy [[kalendarzKalendarz liturgiczny|kalendarza]] w 1969 roku zostało przeniesione na dzień [[27 sierpnia]] (wspomnienie św. Augustyna przeniesiono na [[28 sierpnia]]).

Św. Monika jest [[patronPatron (chrześcijaństwo)|patronką]] kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych, które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej odprawia się modlitwy w intencji ratowania duszy dziecka, męża.

W [[ikonografiaIkonografia chrześcijańska|ikonografii]] Monika przedstawiana jest jako matrona lub w welonie wdowy; trzyma księgę, [[krucyfiks]] albo [[różaniec]]. Czasami – nawiązując do syna Moniki, Augustyna – przedstawia się ją jako augustiankę.