Wersja z 17:06, 15 lut 2019 edytuj 91.216.51.36 (dyskusja) →‎Działania komunistów: lit. ← poprzednia edycja		Wersja z 23:58, 6 kwi 2019 edytuj anuluj edycję 89.66.2.119 (dyskusja) →‎Opis zdarzeń: lit. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) następna edycja →
Linia 10: W prasie ukazał się fragment listu biskupa Kałwy, w którym znalazły się informacje, że dotychczasowe prace Komisji nie ustaliły, że w Lublinie wydarzył się cud, jednocześnie nie odrzucając tej możliwości{{R\|interia}}. W prasie pominięto fragment mówiący, że sprawa nie pozostała obojętna dla władz kościelnych{{R\|historiaprl}}. Tę kwestię pominięto, gdyż władze komunistyczne pragnęły wykorzystać słowa hierarchów do celów [[propaganda\|propagandowych]]. Sami wierni nabrali przekonania, że płacz Matki Bożej to ronione łzy za prześladowanych przez polskich komunistów patriotów{{R\|interia}}. Pomimo działań ograniczających ~~przemieszczania~~przemieszczanie się ludności, z dnia na dzień do katedry przybywało coraz więcej osób. Sytuacji nie zmienił także list biskupa Kałwy, w którym prosił wiernych o zakończenie pielgrzymek. Wkrótce do Lublina przybywało coraz więcej osób z całej Polski (pierwsza taka pielgrzymka dotarła 5 lipca{{R\|interia}}), a Polacy coraz częściej nazywali Lublin „drugą [[Częstochowa\|Częstochową]]”{{R\|historiaprl}}. 8 lipca kościelni zorganizowali straż papieską z biało-żółtymi opaskami na rękawach{{R\|interia}}. Władze kościelne musiały poradzić sobie zarówno z pielgrzymami oraz ze zgłaszanymi przypadkami uzdrowień i ogromnymi ofiarami pieniężnymi{{R\|historiaprl}}. 10 lipca tłum był tak duży, że zdecydowano się następnego dnia na postawienie barierek, które umożliwiały bezkolizyjny przepływ ludzi{{R\|interia}}. Pielgrzymująca ludność nocowała pod katedrą oraz na schodach okolicznych kamienic{{R\|interia}}. == Działania komunistów ==

Cud lubelski: Różnice pomiędzy wersjami