Stanisław Herakliusz Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[1676]]–[[1679]] wybudował letnią rezydencję w [[Puławy|Puławach]]. W [[1678]] otrzymał fragment ziemi na terenie [[Mokotów|Mokotowa]], następnie wykupił okoliczne wsie [[Służew (Warszawa)|Służew]] i [[Służewiec]]. Należała do niego Arkadia koło [[Królikarnia|Królikarni]], zwana „pasterskim domkiem”, a od [[1683]] także Czerniakowo ([[Czerniaków]]), gdzie w [[1691]] ufundował [[kościół św. Antoniego Padewskiego w Warszawie (Czerniaków)|klasztor i kościół bernardyński]] (porównywane z [[Bielany (Warszawa)|Bielanami]] miejsce [[odpust]]ów i kultu [[Bonifacy z Tarsu|świętego Bonifacego]]). Zajmował się odbudową zamku w [[Łańcut|Łańcucie]] po pożarze w [[1688]]. Pracował dla niego, m.in. właśnie w [[Puławy|Puławach]], przy klasztorze oraz przy odbudowie zamku, architekt [[Tylman z Gameren]].

Był autorem m.in. [[sielanka|sielanki]] ''Ermida albo królewna pasterska'', w której krytycznie analizował [[mit arkadyjski]] i rozważał nieosiągalność szczęścia, ''Tobiasz wyzwolony'' (romans [[Biblia|biblijny]] oparty na [[Księga Tobiasza|Księdze Tobiasza]]) czy ''De vanitate cansiliorum liber unus, in quo vanitas et veritas rerum humonarum politicis et moralibus rationibus clare demonstratur et dialogice exhibiteur'' (O ułudzie rad księga jedna, w której ułudę i prawdę spraw ludzkich jasno udowadnia się racjami politycznymi i moralnymi i wykłada się pod postacią dialogu) z [[1699]] w którym odradzając reformy pesymistycznie opisywał [[Sejm walny|sejmy Rzeczypospolitej]] (do dzieła tego nawiązał polemicznie [[Stanisław Konarski]] w traktacie [[O skutecznym rad sposobie]]).