Uniwersytet Oksfordzki: Różnice pomiędzy wersjami

Oxford University składa się z wydziałów, które prowadzą wykłady, ćwiczenia i przeprowadzają egzaminy, oraz z 38 niezależnych od siebie [[kolegium|kolegiów]] (ang. ''[[college]]''. W 2008 roku połączyły się dwa kolegia, Green College i Templeton College, tworząc Green Templeton College, przez co liczba kolegiów spadła z 39 do 38)<ref>[http://www.gtc.ox.ac.uk/ Welcome – GTC Homepage<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref> i 7 ''Permanent Private Halls'' (czyli jednostek na niepełnych prawach [[kolegium]]), które skupiają studentów i profesorów, spełniają rolę akademików i zajmują się dodatkowym kształceniem studentów w systemie tutorialnym.

Dokładna data założenia uniwersytetu nie jest znana, ale wiadomo, że należy on do najstarszych [[średniowieczny uniwersytet|średniowiecznych uniwersytetów]]. Istnieją dane wskazujące na to, że wykładano tu już w roku 1096. Od 1167, w którym król [[Henryk II Plantagenet|Henryk II]] zakazał Anglikom studiować na [[Uniwersytet Paryski|Uniwersytecie Paryskim]], Uniwersytet Oksfordzki zaczął gwałtownie się rozwijać i zyskiwać na znaczeniu. W tym czasie założonezałożono pierwsze ''Halls of Residence'' (w pewnym stopniu odpowiadające [[konwikt]]om), które później stały się [[kolegium|kolegiami]] (ang.: ''[[college]]s'').

W czasie reformacji na Oksfordzie działali [[Jan Hus]] i [[John Wycliffe|John Wyclif (Jan Wiklef)]]. Mimo to tymczasowo zawieszono działalność uniwersytetu. W [[1571]] został on reaktywowany przez parlament za zgodą [[Elżbieta I Tudor|Elżbiety I]]. Po [[Angielska wojna domowa|rewolucji angielskiej]] i [[angielska wojna domowa|wojnie domowej]], wraz z powstaniem [[Towarzystwo królewskie|Royal Society]], uniwersytet w Oksfordzie zyskał dobre warunki rozwoju. Działali tu m.in. [[Edmond Halley]], [[Robert Hooke]] i [[Robert Boyle]]. W tym czasie uczelnia szkoliła elitę państwową i kościelną.

W XIX wieku w [[teologia|teologii]] [[anglikanizm|anglikańskiej]] dużą rolerolę odegrał tzw. ruch oksfordzki (reprezentowany m.iin.n przez [[Jan Henryk Newman|Johna Henry’ego Newmana]]), dążący do odnowienia [[anglikanizm|Kościoła anglikańskiego]] na zasadach wczesnochrześcijańskich i dający początek [[katolicyzm|katolicyzującemu]] [[anglikanizm]]owi (reprezentowanemu m.in. przez oksfordczyka, [[C.S. Lewis]]a). W filozofii na Uniwersytecie w Oksfordzie rozwinął się tzw. idealizm brytyjski (odłam [[heglizm]]u, reprezentowany m.in. przez [[Francis Herbert Bradley|F.H. Bradleya]]), a później w opozycji do niego tzw. oksfordzka szkoła realistów. Pod względem strukturalnym Oksford pozostał uniwersytetem kolegialnym, jakkolwiek w XIX w. przeszedł reorganizację na wzór uniwersytetów niemieckich (łączenie funkcji dydaktycznej z prowadzeniem badań naukowych), rozbudowano podział na wydziały, wprowadzono laboratoria, pracownie, instytuty uniwersyteckie. Położono większy nacisk na rozwój nowoczesnych nauk ścisłych i przyrodniczych. Pod koniec XIX w. dopuszczono do studiów kobiety. Powstały wówczas kolegia żeńskie. Większość z nich, oprócz [[St Hilda’s College w Oksfordzie|St Hilda’s College]], z czasem zaczęła przyjmować również mężczyzn. W drugiej połowie XX w. nastąpiła zmiana programu studiów, wprowadzono system wielostopniowy, studia podyplomowe, oraz przyłączono do uniwersytetu wiele centrów i instytutów.