Nabicie na pal: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Nie podano opisu zmian
Linia 2:
[[Plik:Broimp.gif|thumb|[[Wład Palownik]] biesiaduje pośród pali. Drzeworyt z niemieckiego paszkwilu z XV w. Autor grafiki, sądząc po błędnym zilustrowaniu upalowania, nigdy tej egzekucji nie widział ani nie znał jej z bezpośredniej relacji.]]
[[Plik:JudeanImpalement Roaf185.jpg|thumb|[[Asyria|Neoasyryjski]] [[relief]] przedstawiający palowanie [[Żydzi|Żydów]]]]
'''Nabicie na pal''' (zwane także ''nawlekaniem na pal'') – jedna z form wykonywania [[kara śmierci|kary śmierci]], praktykowana od [[starożytność|starożytności]] do XVIII wieku. W okresie starożytnym stosowana była przez [[Hetyci|Hetytów]] w [[Anatolia|Anatolii]] i na {{fakt|[[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]]|data=2010-06}}, a od średniowiecza rozpowszechniła się na ziemiach najeżdżanych przez [[Imperium Osmańskie]], bądź podległych temu państwu – głównie na [[Bałkany|Bałkanach]], ale też na południowo-wschodnich krańcach [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]].
 
== Przebieg egzekucji ==
Narzędziem [[Kara (prawo)|kary]] był przygotowany wcześniej pal – zaostrzony z jednej strony drewniany [[słup]]. Nogi leżącego na ziemi skazańca [[kat]] wiązał sznurami lub powrozami do pary koni lub [[wół|wołów]], a pal kładł między nogami skazanego. Gdy zwierzęta ruszały naprzód, ciągnęły za sobą skazańca. Pal wbijał się w odbyt lub [[krocze]] człowieka i pogrążał się dalej, ale nie dopuszczano do tego, by przebił go całkowicie. Następnie kat odwiązywał zwierzęta, a słup z nabitym człowiekiem stawiano pionowo. Pod wpływem [[siła ciężkości|ciężaru]] ciała pal pogrążał się coraz głębiej, przebijając powoli wnętrzności. Skazaniec konał przez długi czas, zależnie od wytrzymałości organizmu i stopnia uszkodzenia organów wewnętrznych; trwać to mogło nawet 3 dni. Doświadczony kat mógł wiedzieć, jak opóźnić w czasie uszkodzenia i upływ krwi. Krzywo wbity pal znacznie przedłużał cierpienia skazańca<ref>[[Jędrzej Kitowicz]], [[s:O wojnie z hajdamakami|''Opis obyczajów za panowania Augusta III'' - O wojnie z hajdamakami]]</ref>. Czasami, dla zaostrzenia kary, skazańca po nabiciu na pal smarowano łatwopalną substancją i podpalano.
 
Szczególne upodobanie do tego rodzaju egzekucji przypisywano [[Wołoszczyzna|hospodarowi wołoskiemu]] [[Wład Palownik|Vladowi III Ţepeşowi]], którego przydomek oznacza właśnie ''palownik''. Inny jego przydomek, ''Dracula'' (''Drăculea''), wykorzystał [[Bram Stoker]], tworząc postać hrabiego [[Drakula|Drakuli]].
 
Na pal został nabity w [[1651]] r. przywódca [[Powstanie chłopskie pod wodzą Kostki-Napierskiego w 1651|powstania chłopskiego na Podhalu]], [[Aleksander Kostka-Napierski]]. Jest to rzecz o tyle ciekawa, że w ten sposób bardzo rzadko karano przedstawicieli stanu szlacheckiego.