Kąkol polny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m + linki zewnętrzne |
drobne techniczne |
||
Linia 129:
Kąkol traktowano też jako ziele ochronne – w dniu świętego Jana wtykano w strzechy i ściany domostw, na [[Kaszuby|Kaszubach]] używano ich do plecenia wianków, które chronić miały krowy przed złem. W rejonie Tarnobrzega i [[Nisko|Niska]] oczarowane krowy okadzano poświęconym kwiatem kąkola<ref name="kujawska"/>.
Wspominany jest w ludowych pieśniach miłosnych – ''Kąkolu, kąkolu, nie siej się po polu; Bo cię panny lubią, na wianki cię skubią''<ref name="kujawska"/>.
Kąkol symbolizuje [[chwast]] w ''[[Biblia Jakuba Wujka|Biblii Jakuba Wujka]]'' ([[Ewangelia Mateusza|Mt]] 13,25)<ref name=rb>{{Cytuj książkę |nazwisko= Włodarczyk|imię= Zofia |tytuł=Rośliny biblijne. Leksykon |wydawca=Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN |miejsce= Kraków|rok=2011 |isbn= 978-83-89648-98-3}}</ref> oraz w ''Dialogach'' [[Grzegorz I|Grzegorza I]] (''Gdy więc tego samego rodzaju grzesznicy są skazywani na tego samego rodzaju kary, to aniołowie, który im wyznaczają miejsce kaźni, jakby wiążą kąkol na spalenie'')<ref>{{Cytuj pismo | autor = Jerzy Lachowicz | tytuł = Angelologia św. Grzegorza Wielkiego (540-604) | czasopismo = Studia Teologiczne | wolumin = 12 | strony = 153-186 | data = 1994}}</ref>.
| |||