Franciszek Skaryna: Różnice pomiędzy wersjami

 

Nowatorskie podejście Skaryny do języka ruskiego podzielali działacze reformacyjni drugiej połowy XVI wieku – [[Szymon Budny]] oraz [[Wasil Ciapiński]]. O ile jednak w czasach Skaryny jego los nie budził obaw drukarza, to w późniejszym okresie, już po [[unia lubelska|unii lubelskiej]] (1569), rosło znaczenie języka polskiego na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego, co budziło zaniepokojenie tych reformatorów, którzy tłumaczyli Biblię na język ruski. Skaryna odegrał dużą rolę w kształtowaniu się samoświadomości narodów wschodniosłowiańskich, które wyłoniły się z Rusinów, zwłaszcza dla [[Białorusini|Białorusinów]]{{odn|Łatyszonek|2006|s=117–118}}.

 

== Przypisy ==