Piszczałka organowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m int.
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m drobne redakcyjne, int., wikizacja, drobne merytoryczne, poprawiono nieco styl
Linia 2:
[[Plik:Orgelpfeifen Schema.jpg|thumb|Różne typy piszczałek organowych: <br />1. piszczałka labialna metalowa otwarta <br />2. piszczałka labialna drewniana kryta <br />3. piszczałka i roztrąb głosu językowego]]
'''Piszczałka organowa''' – element [[organy|organów piszczałkowych]] wydający jeden dźwięk, występujący w tym instrumencie w liczbie od kilkudziesięciu do nawet kilkudziesięciu tysięcy sztuk. Ze względu na budowę i źródło dźwięku, piszczałki dzieli się na:
* wargowe (labialne) – należące do grupy [[aerofon]]ów),
* języczkowe (stroikowe) – -należące do grupy [[idiofon]]ów).
 
== Budowa ==
Piszczałka ma kształt długiego, wąskiego słupa o przekroju prostokątnym lub okrągłym. Zawsze posiada możliwość nieznacznej zmiany wysokości tonu w celu [[Strojenie instrumentów muzycznych|strojenia]].
<br />Wykonana jest z metalu ([[cyna|cyny]], [[ołów|ołowiu]], [[cynk]]u, stopu [[miedź|miedzi]] i [[mosiądz]]u), drewna lub, bardzo rzadko z innego materiału, np. [[żelazobeton]]u, [[szkło|szkła]], [[karton]]u, [[Tworzywa sztuczne|plastiku]].
<br />MożePiszczałki mogą być otwartaotwarte lub przykrytaprzykryte od góry szpuntem (np. ''Flet kryty''). Z dwóch piszczałek o tej samej długości piszczałka kryta wydaje dźwięk o [[Oktawa (interwał)|oktawę]] niższy niż piszczałka otwarta. Zależy to od charakterystyki danego głosu. Czasami, z braku miejsca w szafie organowej, piszczałki najniższych dźwięków wykonuje się dwa razy krótsze, a zarazem przykrywa się je, co daje ten sam efekt. Spotykane są również tzw. głosy przedęte, których piszczałki wydają dźwięk o oktawę wyższy, niż wynikałoby to z faktycznej długości piszczałki (popularne w dyspozycjach romantycznych wszelkie ''Flety harmoniczne''). Dla głosów krytych podaje się nie ich długość faktyczną, ale tę, którą słychać, np. głos kryty ''Bourdon'', którego najdłuższa piszczałka ma długość faktyczną 8'8′, opisuje się: ''Bourdon 16'16′ ''. Analogicznie dla głosów przedętych.
 
=== Rozmiary ===
Wielkość piszczałek może wynosić od kilku milimetrów (bez nogi zwanej też stopą) – tony bliskie [[ultradźwięki|ultradźwiękom]], aż po 10, a nawet wyjątkowo do 20 metrów wysokości – tony bliskie [[infradźwięki|infradźwiękom]] (w zaledwie kilku instrumentach na świecie). Największe piszczałki organów należą do głosów sekcji pedału. Najpopularniejszym z nich jest 16-stopowy ''Subbas'', w organach wielkich spotyka się również głosy 32-stopowe oraz niezwykle rzadko, zbudowane z potężnych rezonatorów, basy 64-stopowe.
Oprócz długości piszczałek decydującym parametrem jest szerokość a w dalszej kolejności parametry wycięcia warg, oraz przebieg tych parametrów na przestrzeni całego głosu. MówimyMówi się więc o menzurze piszczałki albo głosu.
 
=== Stopaż ===
Stopaż każdego głosu to długość najdłuższej piszczałki głosu, wyrażona w stopach (jedna stopa to ok. 30,5 cm). Głos 8'8′ (ośmiostopowy), to taki, którego najdłuższa piszczałka wydaje dźwięk C (ok. 64 Hz). 16'16′ – to głos o oktawę niższy od niego (czyli C1 (C kontra)), 4'4′ – wyższy o oktawę od 8'8′, a o dwie oktawy od 16'16′, itd. Długość piszczałek zmniejsza się wraz ze wzrostem wysokości wydawanych dźwięku. Określenie stopażu znajduje się na registrach obok nazwy głosu.
 
== Głos ==
Linia 26:
 
Głosy w organach dzieli się na:
* labialne (wargowe),
* stroikowe (językowe).
 
=== Głosy wargowe ===
Dźwięk powstaje w wyniku zaburzeń przepływu powietrza w szczelinie jaką tworzą wargi piszczałki. O wysokości dźwięku wydobywanego z piszczałki decyduje jej długość. O barwie dźwięku decydują: szerokość piszczałki, kształt korpusu i wysokość wycięcia wargi oraz rodzaj materiału.
Głosy wargowe dzieli się na następujące rodziny:
* '''Pryncypałypryncypały''' – podstawowypodstawowe głosgłosy w organach. W jegoich brzmieniu zachowana jest równowaga między prymą a tonami harmonicznymi. Wydają dźwięk stanowczy i pełny, niepodobny do dźwięku żadnego innego instrumentu – głosy typowo kojarzące się z organami. Są to na przykład: ''Pryncypał'' we wszystkich wielkościach (32'32′, 16'16′, 8'8′, 4'4′, 2'2′, 1'1′ + alikwoty), ''Oktawa 4'4′ '', ''Superoktawa 2' 2′'', ''Prestant'', ''Montre''
* '''Fletyflety''' – charakteryzują się ubogim w przydźwięki harmoniczne brzmieniem z bardzo mocna podstawą. Są to głosy o barwie miłej, głębokiej, czasami rzewnej, np. ''Bachflet'', ''Flet major'', ''Koncertflet'', ''Flet kryty''.
* '''Krytegłosy kryte''' – głosgłosy zbudowanyzbudowane zawsze z piszczałek krytych lub półkrytych. Zazwyczaj mają brzmienie przypominające brzmienie fletu, ale nie należą do tej rodziny. Są to np.: ''Subbass'', ''Bourdon'', ''Gedackt''.
* '''Smyczkowesmyczkowe''' to bardzo wąsko menzurowane i ciche głosy, nierzadko przedęte, gdzie przydźwięki dominują nad prymą dając brzmienie zbliżone do instrumentów smyczkowych. Są to na przykład: ''Aeolina'', ''Gamba'', ''Viola'', ''Cremona, Salicet, Vox coelestis, Cello (Wiolonczela).''
 
=== Głosy językowe ===
Dźwięk w nich powstaje na skutek zaburzeń w przepływie powietrza wywołanych przez drgania, najczęściej mosiężnej, blaszki (języczka), takpodobnie jak w [[Fisharmonia|fisharmonii]] czy w harmonijce ustnej. O barwie głosu językowego decyduje kształt języczka, jego wygięcie, kształt i wielkość rynienki, na której języczek jest umieszczony, oraz wielkość, kształt i materiał rezonatora.
Głosy językowe dzieli się na dwie rodziny:
* '''Przelotoweprzelotowe''' – zwane inaczejteż wolnowibrującymi,
* '''Odbijająceodbijające''' .
Głosy językowe wydają najbardziej charakterystyczny dźwięk, o barwie naśladującej popularne aerofony, np. donośną [[trąbka|trąbkę]], [[puzon]] i aerofony stroikowe np. [[obój]], [[klarnet]] – same jednak należą do rodziny idiofonów, bowiem wysokość ich brzmienia nie jest uzależniona od wysokości słupa powietrza w rezonatorze, ale od częstotliwości drgań języczka.
 
=== Głosy mieszane, (wielochórowe, mikstury) ===
Innym rodzajem głosów organowych są głosy mieszane, budowane z piszczałek głosów przedstawionych powyżej (głosy mieszane językowe zdarzają się niezwykle rzadko).
Normalnie do każdego klawisza w danym głosie (registrze) przyporządkowana jest jedna piszczałka. Wyjątkiem są głosy wielorzędowe, głosy mieszane, w których każdemu klawiszowi przypisanych zostało więcej piszczałek, (np. ''Mikstura'', ''Zimbel'', ''Scharf'' itp.). – składająSkładają się one z dźwięków harmonicznych, dodają blasku głosom zasadniczym, a także w przypadku dobrze nastrojonych mikstur wzmacniają i pogłębiają brzmienie całego instrumentu.
<br />Przykładami mikstur są: ''Sesquialtera'', ''Kornet'' – nadają solową barwę i moc głosom zasadniczym, ''Vox coelestis'', ''Unda maris'' – to głosy dwuchórowe, przy czym jeden chór jest nastrojony prawidłowo, natomiast drugi jest delikatnie odstrojony, co powoduje ich specyficzną barwę, głosy rezultowane – wykorzystujące dudnienia harmoniczne. Współbrzmienie chóru 16-stopowego z chórem 10 2/3′ powoduje złudne brzmienie głosu 32′.
<br />''Sesquialtera'', ''Kornet'' – nadają solową barwę i moc głosom zasadniczym.
<br />''Vox coelestis'', ''Unda maris'' – to głosy dwuchórowe, przy czym jeden chór jest nastrojony prawidłowo, natomiast drugi jest delikatnie odstrojony, co powoduje ich specyficzną barwę.
<br />Głosy rezultowane – wykorzystujące dudnienia harmoniczne. Współbrzmienie chóru 16' z chórem 10 2/3' powoduje złudne brzmienie głosu 32'.
 
== Linki zewnętrzne ==
* [https://archive.fo/n3bv Encyklopedia głosów organowych] wraz z próbkami brzmień niektórych głosów
* "Konrad Zacharski, ''Amatorski Leksykon Organowy"'', Wadowice 2009, str. 16 – Konrad Zacharski – Wadowice 2009
* "Krzysztof Kmak, ''Wkład firmy Klimosz i Dyrszlag w śląskie budownictwo organowe"'', str.Katowice 415-4172009, – Ksstr. Krzysztof415–417 Kmak – Katowice 2009
 
{{ka}}