Marian Nunberg: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Henryka Nunberga i Marty z domu Berg. W rodzinnym mieście ukończył szkołę powszechną i gimnazjum, w 1915 został wcielony w szeregi [[Armia Austro-Węgier|armii austriackiej]]. Po odzyskaniu przez [[Polska|Polskę]] niepodległości był oficerem kwatermistrzem we Lwowie, a później w [[Grodno|Grodnie]]. Równolegle do służby wojskowej uzupełniał wiedzę i w 1920 złożył we Lwowie [[Matura|egzamin dojrzałości]]. W 1921 przeszedł do rezerwy i rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Lasowym [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]], jako specjalizację wybrał entomologię i ochronę lasu, jego promotorem był prof. [[Aleksander Kozikowski]]. W 1925 został [[inżynier]]em leśnikiem, od 1926 pracował jako [[Asystent (stanowisko na uczelni)|asystent]] w kierowanej przez prof. [[Kazimierz Simm|Kazimierza Simma]] pracowni zoologii i entomologii [[Wyższa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie|Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie]]. W 1929 przedstawił rozprawę pt. ''Morfologia narządów pyszczkowych larw i chrząszczy korników'' i na jej podstawie uzyskał stopień [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] nauk technicznych, został wówczas zastępcą kierownika i wykładowcą w Państwowej Szkole dla Leśniczych. Dwa lata później zamieszkał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie powierzono mu stanowisko kierownika Oddziału Ochrony Lasu w Zakładzie Doświadczalnym Lasów Państwowych. Od 1936 prowadził wykłady zlecone i ćwiczenia na Wydziale Leśnym [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]]. W 1937 opublikował rozprawę pt. ''O wpływie różnych czynników na występowanie i populację strzygonii choinówki (Pannolis flammea Schiff. et Den.)'', rok później rozpoczął przewód [[Habilitacja|habilitacyjny]] i otrzymał stopień [[docent]]a. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pracował w nadleśnictwie koło Warszawy, a następnie wyjechał do Krakowa, gdzie pracował w Głównym Oddziale Leśnym [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]]. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Warszawy i stanął na czele Zakładu Ochrony Lasu i Entomologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]], w 1946 uzyskał tytuł [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]]. W 1947 został wybrany na roczną kadencję i pełnił funkcję [[Dziekan (szkoła wyższa)|dziekana]] Wydziału Leśnego, od 1951 do 1953 był [[prodziekan]]em, a następnie od 1956 przez rok ponownie był dziekanem tego Wydziału. W 1956 uzyskał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]], w następnym roku został członkiem korespondencyjnym [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]] (PAN). Od 1963 przez dwa lata zasiadał w prezydium PAN, w międzyczasie tj. w 1964 został członkiem rzeczywistym. Równocześnie przewodniczył Komitetowi Nauk Leśnych przy Wydziale V Nauk Rolniczych i Leśnych PAN, w 1966 przeszedł na emeryturę. W 1969 otrzymał godność [[Doctor honoris causa|doctora honoris causa]] [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]].

[[Kategoria:Wykładowcy Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego‎Wiejskiego]]