Su-30: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Użytkownicy: drobne redakcyjne |
|||
Linia 75:
Pierwsze Su-30 powstały jako samoloty przechwytujące, które dzięki specjalnemu wyposażeniu radioliniowemu mogły naprowadzać na cel do czterech innych samolotów przechwytujących. Z tego powodu projekt w biurze konstrukcyjnym im. Pawła Suchoja oznaczono T10-4PU (od "punkt uprawlenija" czyli "punkt dowodzenia"), a zbudowane samoloty '''Su-27PU'''. Samolot miał wejść na uzbrojenie radzieckich wojsk obrony powietrznej na dalekiej północy, aby chronić rozległe obszary współpracując z ciężkimi myśliwcami przechwytującymi MiG-31. Samoloty miały być zdolne do długiego patrolowania, dlatego wyposażono je w sondy do uzupełniania paliwa w powietrzu. Po kilku prototypach, pierwszy samolot seryjny zbudowano w 1992 roku, pierwszy lot wykonał on w grudniu 1992 roku, nazwany był Su-27PU. Zbudowano tylko osiem egzemplarzy tej wersji, nawet nie wszystkie trafiły do sił powietrznych - dwa pierwsze przekazano do jednostki badawczo-pokazowej w podmoskiewskiej miejscowości Żukowski, gdzie używane były przez zespół akrobacyjny "Piloci Doświadczalni" kierowany przez Anatolija Kwoczura (numery 596 i 597, pozbawione wyposażenia wojskowego; w latach późniejszych używane były jako latające stanowiska badawcze).
Na uzbrojenie trafiło sześć samolotów (numery 51, 52, 53, 54, 55 i 56) wyprodukowanych w latach 1992-1993
W 1993 roku samolot Su-30 zmodernizowano oraz zaoferowano na eksport. Powstały wtedy demonstratory wersji zmodernizowanej dla lotnictwa rosyjskiego (Su-30M, nr 321) oraz eksportowej (Su-30MK, wspomniany nr 56). Kolejny prototyp wersji eksportowej zbudowano wykorzystując jeden Su-27PU z grupy Kwoczura (nr 596, w nowym malowaniu i z nowym numerem 603).
Również w 1993 roku powstały dwie odrębne linie rozwojowe samolotu Su-30
=== Su-30MKI ===
|