Jerzy Sacewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
dubel |
||
Linia 34:
W 1948 przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie dzięki ofiarności współwyznawców z Polski i Ameryki zakupił budynek przy [[Ulica Puławska w Warszawie|ul. Puławskiej 114]], w którym mieści się zbór [[Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie|Społeczność Chrześcijańska Puławska w Warszawie]] i centrala [[Kościół Chrystusowy w RP|Kościoła Chrystusowego]]. W tym też roku podczas XII Zjazdu Kościoła Chrystusowego poślubił Mariannę z d. Adamus. Z tego związku urodził się syn Mirosław-Marek. Do września 1950 dzięki jego pracy zostało zarejestrowane 35 zborów i 80 placówek, w których było zatrudnionych 50 duchownych.
Już 9 listopada 1946 roku organa bezpieki przystąpiły do rozpracowywania Sacewicza, nadając tej sprawie kryptonim „Fanatyk”. Częste podróże po kraju i listowne kontakty z zagranicą zostały odczytane jako dowód, że Sacewicz może być agentem amerykańskiego Secret Service{{odn|Weremiejewicz|2014|s=111}}. Trzech agentów inwigilowało Sacewicza, byli to: „Kazik” (J. Raczyński), „Henryk” (Mikołaj Korniluk) i „Dubowiak” (Antoni Zajkowski){{odn|Ciućka|2015}}.
Po XIII Zjeździe Kościoła Chrystusowego w [[Warszawa|Warszawie]] 19 września 1950 Sacewicz został wraz z innymi działaczami [[Aresztowanie 199 ewangelikalnych duchownych (1950)|aresztowany]] przez ppłk. [[Józef Światło|Józefa Światłę]] z [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędu Bezpieczeństwa]] i osadzony w areszcie przy ul. Koszykowej w Warszawie pod zarzutem zdrady stanu, a później przeniesiony do więzienia przy ul. Rakowieckiej, gdzie był torturowany{{odn|Weremiejewicz|2014|s=112-114}}. Pomoc wcześniej uwolnionego brata [[Konstanty Sacewicz|Konstantego]] doprowadziła do jego zwolnienia krótko po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] na wiosnę 1953
Po przyłączeniu w 1953 ZKCh do [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (ZKE)]] kontynuował działalność duszpasterską. Miał wkład w utworzenie m.in. Domu Spokojnej Starości ''Betania'' (założony w 1958) i ośrodka rekreacyjno-wypoczynkowego ''Ostróda Camp'' w [[Ostróda|Ostródzie]]. Był delegatem z ramienia ZKE na Światowe Kongresy Kościołów Chrystusowych w różnych krajach świata. W późniejszych latach życia był też honorowym członkiem [[Polskie Towarzystwo Astronautyczne|Polskiego Towarzystwa Astronautycznego]] oraz działaczem i [[asesor]]em komisji rozjemczych i pojednawczych w [[Warszawa|Warszawie]] w dzielnicy [[Mokotów]].
| |||