Pałac Kultury i Nauki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr. red. i tech. |
poprawienie daty zgodnie z stroną internetową www.pkin.pl |
||
Linia 17:
|kondygnacje = 42
|powierzchnia użytkowa =
|rozpoczęcie budowy =
|ukończenie budowy = 22 lipca 1955
|przebudowy =
Linia 70:
Dla zadecydowania o wysokości obiektu architekci rosyjscy i polscy zebrali się w rejonie [[most Śląsko-Dąbrowski|mostu Śląsko-Dąbrowskiego]] na prawym brzegu Wisły. Nad osią przyszłego drapacza chmur latał mały samolot ciągnący za sobą balon. Grupa stojąca koło mostu miała kontakt radiowy z pilotem samolotu. Początkowo balon latał na wysokości 100 metrów, potem coraz wyżej: 110 i 120. Rosjanie z Rudniewem na czele uznali, że 120 m wystarczy dla najwyższego punktu miasta. Polacy z prowadzącym grupę pełnomocnikiem ds. budowy pałacu i zarazem naczelnym architektem Warszawy [[Józef Sigalin|Józefem Sigalinem]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.pkin.pl/wp-content/uploads/2011/11/Historia_PKiN-2.doc| tytuł = Historia PKiN| data dostępu = 7 lipca 2009}}</ref> zaczęli jednak wołać „Wyżej!” po każdych kolejnych 10 metrach podwyższania wysokości balonu. Ostatecznie wieża główna ustalona została na wysokości 120 m, wieżyczka – 160 m plus iglica – 230 metrów.
Budowa gmachu trwała od
Warszawiacy mogli obserwować budowę gmachu ze specjalnej platformy widokowej ustawionej w pobliżu dworca [[Warszawa Śródmieście]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Masłowska | imię = Anna | tytuł = „Naprawdę wielka” – Warszawa w fotografii tygodnika „Świat” (1951–1969) | czasopismo = Kronika Warszawy | wydanie = 1(157) | strony = 93 | data = 2018}}</ref>.
|