Bitwa pod Rudawą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m odlinkowanie dat |
Dodano opis bitwy oraz bibliografię będącą jego źródłem |
||
Linia 5:
Wojska litewskie w liczbie około 17 000 dowodzone przez [[władcy Litwy|wielkich książąt]] [[Olgierd Giedyminowic|Olgierda]] i [[Kiejstut Giedyminowicz|Kiejstuta]] wkroczyły od północy na teren [[Prusy (kraina historyczna)|Prus]] kierując się w stronę [[Kaliningrad|Królewca]] i dalej [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]]. Ich celem było złamanie potęgi [[Państwo zakonu krzyżackiego|państwa krzyżackiego]], które od czasów [[bitwa nad Strawą|bitwy nad Strawą]] w 1348 uzyskało znaczną przewagę w zmaganiach z Litwą, a pod rządami wielkiego mistrza [[Winrich von Kniprode|Winrycha von Kniprode]] przeżywało rozkwit gospodarczy. Wielcy książęta z dynastii [[Giedymin]]a uważali, że granicą ich wpływów jest rzeka [[Łyna]], w związku z tym dążyli do włączenia wschodniej części Prus w obszar Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wyprawa z lutego 1370 roku miała osiągnąć również ten cel.
Naprzeciw wojskom litewskim wyszły oddziały krzyżackie i sojusznicze w liczbie ok. 10 000 na czele z wielkim mistrzem Winrychem von Kniprode.
Do bitwy doszło 17 lutego w pobliżu zamku Rudawa (Rudau) nad rzeką o tej samej nazwie, ok. 20 km na północ od [[Kaliningrad|Królewca]]. Kulminacja walk miała miejsce koło południa. Wydaję się, że głównym celem ataku wojsk zakonnych było lewe skrzydło litewskiego wojska. Siła ataków krzyżackich w końcu sprawiła że oddziały ruskie i tatarskie zaczęły się chwiać. Wówczas wielki książę Olgierd obawiając się dalszego przebiegu bitwy wysłał na tyły wojska swojego syna i synowca, Jagiełłę oraz Witolda. W końcu wielki mistrz osobiście poprowadził atak na ruskie wojska które rzuciły się do ucieczki. Książę Kiejstut starał się zaprowadzić porządek na próżno.
Starcie okazało się klęską wojsk litewskich. Według źródeł krzyżackich, w bitwie pod Rudawą zginęło 11 000 Litwinów, a straty po stronie krzyżackiej wyniosły około 3000 ludzi, w tym 200 zakonników. W bitwie zginął jednak [[Wielki marszałek zakonu krzyżackiego|wielki marszałek]] i komtur królewiecki [[Henning Schindekopf]] (zabity podobno przez litewskiego bojara [[Wojszwiłł|Wojszwiłła]] gdy unosił przyłbicę swojego hełmu) oraz kilku innych dowódców.
Wodzowie litewscy, Kiejstut i Olgierd, zdołali ujść z pola bitwy, podobnie jak towarzyszący im ich synowie [[Władysław II Jagiełło|Jagiełło]] i [[Witold Kiejstutowicz|Witold]] oraz inni dowódcy. Niemal całkowicie jednak zostały rozbite oddziały [[Księstwa ruskie|ruskie]], które podlegały Litwie.
Linia 18 ⟶ 22:
* [[Wigand z Marburga]] ''Kronika nowopruska'', Poznań 1842
* Jerzy Ochmański ''Historia Litwy'' Wrocław, Warszawa, Kraków 1990
*Walter James Wyatt ''The History of Prussia: Tracing the Origin and Development of Her Military Organization, Londyn 1876, str. 444-447''
{{DEFAULTSORT:Rudawa}}
| |||