Bitwa o Monte Cassino: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 56223072 autorstwa 2A02:A31D:8438:B780:8C4:74C:3F90:86FA (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
Krakreokre (dyskusja | edycje) Pod koniec 17 maja Polacy przełamali północny skraj pierścienia obronnego, opanowując Colle San Angelo{{odn|Kochanski|2013|s=505}}. |
||
Linia 176:
17 maja w czasie kontrataku niemieckiego na San Angelo przy wsparciu ciężkich moździerzy, Polacy zaczęli się łamać; sierż. Marian Czapliński, który później poległ na ''Linii Gotów'', zaintonował wówczas [[Hymn Polski|„Jeszcze Polska nie zginęła”]], żołnierze podchwycili słowa hymnu i walka rozgorzała na nowo{{odn|Wańkowicz|2009|s=288}}. Wsparcia udzielił 2. pluton 1. kompanii. 16 Batalion pozostał na zdobytych pozycjach{{odn|Wawer|2009|s=221}}. Mjr [[Jan Żychoń]] z 13 Wileńskiego Batalionu Strzelców, oficer wywiadu, umierając, powiedział: „Za Polskę i dla Polski”{{odn|Wawer|2009|s=229}}.
Drugi atak przyniósł przełom na polskim odcinku: zdobyto i utrzymano „Widmo”, „593”, „Monte Castellone” i „Massa Albaneta”. Pod koniec 17 maja Polacy przełamali północny skraj pierścienia obronnego, opanowując Colle San Angelo{{odn|Kochanski|2013|s=505}}. W tej ostatniej fazie bitwy kluczowymi działaniami – dla osiągnięcia ostatecznego zwycięstwa na Linii Gustawa – było przekroczenie rzeki Rapido u jej ujścia do rzeki Liri przez XIII Korpus brytyjski (co związało resztę niemieckich rezerw){{odn|Parker|2005|s=327}} i oskrzydlające przełamanie 14 maja linii obronnych przez francuskie kolonialne siły [[Maroko|marokańskie]] i [[Algieria|algierskie]]{{odn|Parker|2005|s=358}}.▼
▲W tej ostatniej fazie bitwy kluczowymi działaniami – dla osiągnięcia ostatecznego zwycięstwa na Linii Gustawa – było przekroczenie rzeki Rapido u jej ujścia do rzeki Liri przez XIII Korpus brytyjski (co związało resztę niemieckich rezerw){{odn|Parker|2005|s=327}} i oskrzydlające przełamanie 14 maja linii obronnych przez francuskie kolonialne siły [[Maroko|marokańskie]] i [[Algieria|algierskie]]{{odn|Parker|2005|s=358}}.
Te dwa uderzenia – przy polskim parciu od północy grożącym odcięciem części wojsk niemieckich – doprowadziły do wycofania się Niemców na odległą o około 15 kilometrów „Linię Hitlera”. Skoordynowane natarcie zmusiło nieprzyjaciela do zmasowanego wysiłku na obrzeżach doliny rzeki Liri, a tym samym do osłabienia jego parcia na [[Operacja Shingle|przyczółek pod Anzio]]. Te działania pozwoliły na podjęcie działań zmierzających do pogłębienia przyczółka, co nastąpiło 23 maja, równolegle z głównym atakiem sił sprzymierzonych na „Linię Hitlera”<ref group=uwaga>Zwaną też „Linią Sengera”.</ref>. Niemiecka 1 Dywizja Pancerno-Spadochronowa po całodobowych walkach otrzymała rozkaz wycofania się{{odn|Parker|2005|s=362}}.
| |||