Władysław Żwirek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
Scorpionic (dyskusja | edycje) m →Życiorys: drobne redakcyjne |
||
Linia 29:
Został aresztowany w 1945 roku. Wraz z 22 zatrzymanymi był sądzony w „procesie 23” - pierwszym wielkim procesie pokazowym w Polsce Ludowej. Akt oskarżenia zawierał 28 stron fałszywych oskarżeń zaczynał się takim stwierdzeniem: „W okresie lat ciężkiej okupacji niemieckiej, gdy cały naród krwawił w nierównej walce z najeźdźcą niemieckim, znalazły się w Polsce elementy, które nie tylko tej walki nie pojęły a wprost przeciwnie, świadomie odrzuciły program walki z okupantem wysuwając hasło walki z ruchem wyzwoleńczym Narodu Polskiego, dążącym do wywalczenia Wolnej, Niepodległej i demokratycznej Polski”. Akt oskarżenia stwierdzał dalej, że „NSZ działając na rozkaz Rządu Emigracyjnego”, tworzyły na Rzeszowszczyźnie bandy [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] „rekrutujące” się z „nacjonalistów ukraińskich”, zaś na Pomorzu i Śląsku - bandy złożone z Niemców, członków [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]].
Przed osądzeniem zatrzymani musieli przejść ciężkie śledztwo. Proces rozpoczął się 14 lutego i odbywał się w przedwojennym teatrze Malickiej w Warszawie, przy ul. Karowej. Brali w nim udział członkowie rodziny skazanych, w przypadku Władysława była to jego szwagierka. Oskarżeni swoją działalność tłumaczyli ponowną utratą przez Polskę suwerenności i ingerencją Sowietów. Wyrok odczytano 19 marca 1946 roku, na karę śmierci skazano 9 osób, w tym Władysława<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Sprawiedliwości staje się zadość. Kara śmierci dla bratobójców z NSZ. Ogłoszenie wyroku w procesie warszawskim | czasopismo = [[Trybuna Śląska|Trybuna Robotnicza]] | strony = 1 | data = Nr 78 z 20 marca 1946 | url = http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata?id=90834}}</ref>. Wyroki śmierci wykonywano 24 maja 1946 roku od godz. 21.50 do 22.30. Z relacji świadków wynika, że „wprowadzono ich do świńskiego chlewa i każdego pozbawiono życia strzałem w tył głowy. Wszyscy mieli ręce związane do tyłu drutem”.
Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze „na Łączce”.
| |||