Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy |
m drobne techniczne |
||
Linia 24:
Po raz pierwszy ZOMO wystąpiło publicznie 20 stycznia 1957 podczas zabezpieczania wyborów do sejmu PRL II kadencji. Swój „chrzest bojowy” formacja przeszła 7 marca 1957 pod [[Rzeszów|Rzeszowem]], gdzie kompania ZOMO spacyfikowała 400-osobową demonstrację mieszkańców wsi [[Lutoryż]] domagających się zwrotu tamtejszej parafii jej majątku ziemskiego. Jednak pierwszym prawdziwie wielkim wyzwaniem dla tej formacji było stłumienie strajku łódzkich tramwajarzy w nocy 13/14 sierpnia 1957 roku oraz kilkudniowych demonstracji jakie wybuchły w [[Warszawa|Warszawie]] pomiędzy 3 – 7 października 1957 po zamknięciu tygodnika ''[[Po Prostu (czasopismo)|Po prostu]]'' (zginęły wtedy dwie osoby)<ref name=Wprost />. Od tego momentu oddziały ZOMO były wykorzystywane we wszystkich większych falach zamieszek antyustrojowych okresu [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]].
W latach 80. formacje ZOMO były używane głównie do rozpraszania manifestacji opozycyjnych, podczas których zasłynęły z brutalności i bezwzględności. Wtedy też narodziły się potoczne, pogardliwe nazwy jej funkcjonariuszy – „zomowcy” i „zomole” lub „bijące serce partii” dla całej formacji. Główne zadania pacyfikacji strajków, które wybuchły na wieść o wprowadzeniu stanu wojennego, powierzono ZOMO i MO. Mur w [[Pacyfikacja kopalni Wujek|kopalni „Wujek”]] obaliły 16 grudnia 1981 roku wojskowe czołgi, ale do górników strzelał specjalny pluton ZOMO. Od ich kul zginęło 9 osób. Łącznie w czasie stanu wojennego w wyniku ataków ZOMO zginęło około 40 osób<ref name=Dziennik>{{cytuj stronę| url = http://www.dziennik.pl/wydarzenia/article357896/ZOMO_bijace_serce_partii.html| tytuł = ZOMO – „bijące” serce partii| autor = „Historia PRL”, tom VII, 1956| opublikowany = 13 kwietnia 2009| praca = Dziennik.Pl Wydarzenia
== Liczebność ==
| |||