Wersja z 13:23, 12 cze 2019 edytuj Hoa binh (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 195 466 edycji publicystyka, nieencyklopedyczne lanie wody o niczym ← poprzednia edycja		Wersja z 13:37, 12 cze 2019 edytuj anuluj edycję Hoa binh (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 195 466 edycji INT. następna edycja →
Linia 40: === 1732–1740 === Jako katolik, Arne miał niektóre drogi do kariery muzycznej zamknięte. Jego pierwszą muzyczną ucieczką od obowiązków prawniczych było uczenie śpiewu swej siostry Susanny Marii Arne i brata Richarda Arne. Cała trójka uczestniczyła w wykonaniu dzieła [[Georg Friedrich Händel\|Händla]] ''Acis and Galatea'' w [[Haymarket Theatre]] w kwietniu 1732 roku. ~~Arne'owie~~Arne’owie połączyli wkrótce siły z dwoma innymi śpiewakami: [[Henry Carey (artysta)\|Henry Carey]] i [[John Frederick Lampe\|J.F. Lampe]]. Pierwszą ważną kompozycją Arne’a była adaptacja muzyczna dzieła [[Joseph Addison\|Josepha Addisona]] ''Rosamond''. W 1736 roku Arne poślubił Cecilię Young, córkę organisty z All Hallows Church z dzielnicy Barking. [[Cecilia Young]] zdążyła się już wcześniej odznaczyć jako znakomita śpiewaczka i interpretatorka oratoriów [[Georg Friedrich Händel\|Händla]]. W 1738 roku Arne skomponował [[Masque\|maskę]] ''Comus,'', wystawioną w [[Theatre Royal przy Drury Lane\|Drury Lane Theatre]] 4 marca 1738 roku. Dzieło to było bardzo popularne jeszcze sto lat po śmierci kompozytora. [[Plik:Frederick, Prince of Wales, and his sisters by Philip Mercier.jpg\|thumb\|William Hogarth: Książę Walii i pozostałe dzieci królewskie grające na instrumentach]] Linia 59: === 1750–1760 === W 1750 roku siostra kompozytora i znana w Londynie aktorka Mrs. Cibber pokłóciła się ze słynnym aktorem brytyjskim [[David Garrick\|Davidem Garrickiem]] w sprawie swej pensji i przeniosła do [[Covent Garden Theatre]]. Podążył za nią Arne, co zapoczątkowało wieloletnia walkę między obu teatrami, zakończoną powrotem pani Cibber do Drury Lane wiele lat potem. W 1753 roku Arne skomponował kantatę ''Cymon & Iphigenia.''. W 1755 roku Arne i jego żona zdecydowali się na separację. Stosunki między nimi już od dawna były złe. Humorzasta żona torpedowała wiele przedstawień, które musiały być przekładane z powodu jej „niedomagań”. Arne wypłacał jej od separacji 40 funtów rocznie. W 1759 roku Arne otrzymał tytuł Doctor of Music na uniwersytecie w [[Oksford]]zie. Arne dokonał ponownego wystawienia słynnej ''[[Opera żebracza\|~~Beggar's~~Beggar’s Opera]]'' z 1729 roku w Covent Garden (1759). W roli głównej wystąpiła jego uczennica Miss Brent. === 1760–1770 === W roku 1761 Arne wystawił swe oratorium ''Judith'', a w 1762 haendlowski ''Alexander's Feast.''. [[John Stanley]] i [[John Christopher Smith]] byli tym zdenerwowani, ponieważ sądzili, że posiadają monopol na wystawienia oratorów mistrza, zmarłego w 1759 roku. W lutym 1762 roku Arne odniósł największy sukces w swoim życiu, jakim była [[opera]] ''Artaxerxes''. [[Joseph Haydn]], który widział jej późniejsze wystawienia, był oczarowany. Była to najpopularniejsza opera w [[Wielka Brytania\|Wielkiej Brytanii]] aż po głęboki [[XIX wiek]]. Sukces został powtórzony przy ''[[Love in a Village]]'', która prócz arii Arne’a zawierała także kilka popularnych piosenek z epoki. 1764 rok przyniósł jeszcze jeden sukces, jakim okazało się wystawienie ''The Arcadian Nuptials'' (tym razem masque, nie opera).

Thomas Arne: Różnice pomiędzy wersjami