Technikum Rolnicze Kadooriego: Różnice pomiędzy wersjami

W 1922 zmarł żydowski biznesmen i filantrop sir Ellis Kadoorie. Urodził się (w 1865) w Iraku, będącym wówczas częścią [[Imperium Osmańskie]]go. W ciągu kilku lat, prowadząc działalność gospodarczą w brytyjskich koloniach [[Hongkong]]u i [[Szanghaj]]u, dorobił się wielkiego majątku. W swoim testamencie zapisał 140 tysięcy [[funt szterling|funtów]] na utworzenie żydowskiej szkoły rolniczej w brytyjskim mandacie [[Palestyna (mandat)|Palestyny]]. Przekazał tę kwotę wierząc w prawdziwość obietnic z [[deklaracja Balfoura|deklaracji Balfoura]] i [[konferencja w San Remo|konferencji w San Remo]], że w [[Palestyna|Palestynie]] powstanie siedziba narodowa Żydów. Administracja mandatu Palestynymandatowa zablokowała jednak te środki finansowe, uważając, że społeczność żydowska w Palestynie nie ma do nich pełnych praw. [[Wysoki komisarz Palestyny]], sir [[Herbert Samuel]], powołał specjalną komisję do zbadania sprawy{{odn|Rosenthal|1979|s=283}}. Żydowski geograf i historyk Ze’ew Wilnaj postawił następujące pytanie: ''Podczas gdy darczyńca nie określił w swoim testamencie, że pieniądze są przeznaczone dla Żydów, ale dla Izraela -– w języku obcych Izrael był Palestyną''”{{odn|Wilnaj|1980|s=264}}. W rezultacie przedłużających się dysput prawnych brytyjskie władze podjęły decyzję o użyciu funduszy na utworzeniu dwóch szkół rolniczych, które zostały nazwane na cześć fundatora. W ten sposóbi w 1930 w [[Tulkarm]] utworzono [[Instytut Kadooriego]] dla ludności arabskiej, a 22 czerwca 1933, u stóp [[góra Tabor|góry Tabor]], powstało Technikum Rolnicze Kadooriego dla ludności żydowskiej{{odn|Segew|1999|s=232,233}}<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.ynet.co.il/articles/0,7340,L-4342218,00.html | tytuł = Lekcja historii - 80 lat Technikum Rolniczego Kadooriego | data dostępu = 2015-01-15 | autor = Nadav | opublikowany = 2013-02-08 | praca = [[Jedi’ot Acharonot]] | język = he}}</ref>.

Technikum Rolnicze Kadooriego bardzo szybko zyskało sobie miano najlepszej szkoły rolniczej w mandacie Palestyny. Wielu przywódców ruchu [[syjonizm|syjonistycznego]] wysyłało do niego swoje dzieci<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.ynet.co.il/articles/0,7340,L-3415770,00.html | tytuł = „Piłka jest okrągła” -– szkoły rolnicze w Tulkarm i Kadoorie | data dostępu = 2015-01-15 | autor = Bitmuna Nadav | opublikowany = 2007-06-22 | praca = [[Jedi’ot Acharonot]] | język = he}}</ref>. Głównym celem działalności szkoły było przygotowywanie uczniów do kontynuowania specjalistycznych studiów na uczelniach w Europie. Jej pierwszym dyrektorem był Szlomo Cemach, który wprowadził „kodeks honorowy” -– egzamin, bez obecności nauczyciela, sprawdzający dojrzałość uczniów. Z upływem lat szkoła otrzymała przezwiskoprzydomek „klasztor”, co nawiązywało do odosobnionego położenia i ograniczeniu nauczania jedynie do chłopców. Przy szkole powstała niewielka wieś, w której mieszkali pracownicy i nauczyciele. W międzyczasie, w poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego [[konflikt izraelsko-arabski|konfliktu izraelsko-arabskiego]], 29 listopada 1947 została przyjęta [[rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181]]. Zakładała ona, że wieś Kadoorie miała znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego<ref>{{cytuj stronę | url = https://unispal.un.org/maps/m0103_1b.gif | tytuł = Mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP | data dostępu = 2015-01-15 | autor = | opublikowany = 1948 | praca = United Nations | język = en}}</ref>. Arabowie odrzucili tę rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu [[wojna domowa w Palestynie mandatowej|wojny domowej w Palestynie mandatowej]]. W trakcie jej trwania rejon wioski zajęły siły żydowskiej organizacji paramilitarnej [[Hagana]]. Po wojnie władze izraelskie uznały tutejszą szkołę za państwową instytucję edukacyjną. Jej sytuacja zaczęła się jednak stopniowo pogarszać, a wraz z tym spadał jej prestiż. W 1952 szkoły państwowe zostały otwarte dla Arabów, a następnie także dla dziewcząt. W 1975 placówka zaczęła pełnić funkcję regionalnego technikum z internatem. W kolejnych latach podjęto szereg działań w znacznym stopniu poprawiających status szkoły i liczba jej uczniów zaczęła rosnąć.