Oganeson: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wipur (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Wipur (dyskusja | edycje)
m różne poprawki
Linia 160:
| 250px | right
}}
Zgodnie z zasadą okresowości oganeson powinien być nieco bardziej reaktywny od radonu, jednak obliczenia teoretyczne wykazały, że może on być od niego nawet znacznie bardziej reaktywny{{r|Kaldor}}., Poza znacznie większą do radonu reaktywnością oganeson może byća nawet bardziej reaktywny od flerowu czyi koperniku{{r|Nash2005}}. Przyczyną znacznieznacząco zwiększonej reaktywności tego pierwiastka względem radonu jest destabilizacja energetyczna i zwiększenie rozmiarów ostatniej zapełnionej [[podpowłoka|podpowłoki]] 7p. Precyzyjniej, poprzez między innymi [[sprzężenie spinowo-orbitalne]] między elektronamielektronów 7p az biernymi elektronami 7s<sup>2</sup>, dochodzi do zjawiska, w którym konfiguracja 7s<sup>2</sup>7p<sup>2</sup> flerowu jest na tyle stabilizowanaustabilizowana, że można uważać ją za powłokę zapełnioną; tym samym zwiększenie liczby elektronów w atomie oganesonu będzie prowadziło do zmniejszenia jego stabilności{{r|Nash2005}}. Obliczono również, że oganeson, w przeciwieństwie do innych gazów szlachetnych, będzie wiązał elektron z uwolnieniem energii (będzie miał dodatnie [[powinowactwo elektronowe]]){{r|Pyykko|Eliav1996}}, choć wprowadzenie poprawek [[elektrodynamika kwantowa|kwantowo-elektrodynamicznych]] zmniejsza to powinowactwo dla jonu {{chem2|Og-}} o 9% (co wskazuje, że uwzględnienie tego rodzaju poprawek w przypadku superciężkich pierwiastków jest istotne). Przyczyną wysokiego powinowactwa jest stabilizacja poziomu energetycznego 8s wynikająca z efektów relatywistycznych{{r|Landau}}.
 
Dotychczas nie udało się zsyntetyzować żadnych związków oganesonu, jednak obliczenia teoretyczne ich dotyczące prowadzi się od 1964{{r|60s}}.
 
Obliczenia dotyczące cząsteczki dwuatomowej {{chem2|Og2}} wskazały wiązanie przypominające z grubsza {{chem2|Hg2}}, z [[energia dysocjacji wiązania|energią dysocjacji]] wynoszącą 6&nbsp;kJ/mol (mniej więcej czterokrotnie większą od {{chem2|Rn2}})<!--{{r|Nash2005}} -->. Ponadto wyliczona [[długość wiązania]] była mniejsza od długości wiązania w cząsteczce {{chem2|Rn2}} o 0,16&nbsp;Å, co wskazuje na silne oddziaływanie tworzące wiązanie<!--{{r|Nash2005}} -->. Z drugiej strony {{chem2|OgH+}} wykazuje energię dysocjacji (innymi słowy powinowactwo oganesonu do [[proton]]u) mniejsze niż {{chem2|RnH+}}{{r|Nash2005}}. Przewidywane wiązanie między oganesonem a wodorem w OgH byłoby bardzo słabe i należałoby je nawet rozpatrywać raczej jako czyste [[oddziaływania międzycząsteczkowe|oddziaływanie van der Waalsa]] niż jako rzeczywiste wiązanie chemiczne{{r|hydride}}.