Binowo: Różnice pomiędzy wersjami

Malowniczo położona wśród [[Wzgórza Bukowe|Wzgórz Bukowych]] na terenie [[Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza„Puszcza Bukowa"Bukowa”|Szczecińskiego Parku Krajobrazowego]]. Wieś placowa w postaci placu rozdrożnego, liczy około 270 mieszkańców. Na zachodzie przylega do [[Jezioro Binowskie|Jeziora Binowskiego]], na wschodzie w odległości 250 m znajduje się jezioro [[Piasecznik Duży]]. Nad Jeziorem Binowskim znajduje się kąpielisko niestrzeżone oraz trawiasta plaża. Wokół wsi liczne punkty widokowe (m.in. [[Piaseczna Góra (Wzgórza Bukowe)|Piaseczna Góra]]).

Na terenie obecnie zajmowanym przez wieś Binowo odnaleziono w trakcie badań archeologicznych pozostałości po osadnictwie ludności z epoki brązu, jak i ślady po wczesnośredniowiecznej osadzie słowiańskiej. W XVII i XVIII wieku miały miejsce zaczątki uzdrowiska, które upadło, gdy okazało się, że nieuzasadnione było przypisywanie właściwości leczniczych okolicznym źródłom obfitującym w związki wapniowe i żelazowe<ref name="pomorze">[[Czesław Piskorski]] "Pomorze„Pomorze Zachodnie, mały przewodnik"przewodnik” Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1980 s. 108 {{ISBN|83-217-2292-X}}</ref>. W 1949 powstał Rolniczy Zespół Produkcyjny im. Ludwika Waryńskiego, który w latach 1951-1955 wespół z Instytutem Rolniczym w Puławach prowadził próby aklimatyzacji bawełny, soi, sorga, dyni oleistej i rzodkwi oleistej, a następnie podjął hodowlę owiec<ref>[http://web.archive.org/web/20080505015942/http://www.bukowa.px.pl:80/leksykon/leksykonb.html Leksykon Puszczy Bukowej].</ref>.

We wsi znajduje się kościół gotycki z XIV wieku, z kwater granitowych. Poważnie uszkodzony w 1945 został odbudowany w latach 1982-19831982–1983, wówczas dobudowano wieżę. W XV i XVI wieku posiadał słynący cudami obraz Matki Boskiej, do którego odbywano liczne pielgrzymki. W elewacji północnej znajduje się gotycki, ostrołukowy, profilowany portal wykonany w cegle. Elewacja południowa nie posiada portalu, wykonane w niej są natomiast trzy ostrołukowe okna w obramieniu ceglanym. Ich osadzenie w murze wskazuje, że pochodzą one z późniejszej przebudowy pierwotnych, zapewne węższych okien gotyckich. Elewacja wschodnia posiada tylko jeden otwór okienny w formie ostrołukowej, a w jej szczycie znajdują się blendy. Przy wschodnich narożnikach dobudowano też późniejsze filary przyporowe. Nawa posiada strop płaski i kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym<ref>[http://www.architektura.pomorze.pl/index.php?art_id=11 Architektura Sakralna Pomorza Zachodniego].</ref>.