Filaret (Wachromiejew): Różnice pomiędzy wersjami

'''Filaret''' ([[Język białoruski|białorus.]] Філарэт – ''Fiłaret''; [[językJęzyk rosyjski|ros.]] Филарет – ''Fiłariet''; właśc. białorus. Кірыл Варфаламеевіч Вахрамееў – ''Kirył Warfałamiejewicz Wachramiejeu''; ros. Кирилл Варфоломеевич Вахромеев – '''Kiriłł Warfołomiejewicz Wachromiejew'''; ur. 21 marca 1935 w [[Moskwa|Moskwie]]) – [[Rosja|rosyjski]] biskup [[prawosławiePrawosławie|prawosławny]]. W latach 1978–2013 [[Egzarchat Białoruski Patriarchatu Moskiewskiego|egzarcha Białorusi]] z ramienia [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]. Po odejściu w stan spoczynku zachował godność egzarchy honorowego.

Kiriłł Wachromiejew ukończył kolejno szkołę średnią (1953) i seminarium duchowne w Moskwie (1957). Jako jego słuchacz został jednym z [[subdiakonSubdiakon|hipodiakonów]] [[patriarchaPatriarcha moskiewski i całej Rusi|patriarchy moskiewskiego i całej Rusi]] [[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksego]]. [[Postrzyżyny mnisze|Wieczyste śluby mnisze]] złożył jako student II roku [[Moskiewska Akademia Duchowna|Moskiewskiej Akademii Duchownej]] 3 kwietnia 1959 przed namiestnikiem [[Ławra Troicko-Siergijewska|Ławryławry Troicko-Siergijewskiej]] [[archimandrytaArchimandryta|archimandrytą]] [[Pimen (Chmielewski)|Pimenem]]. [[Imię zakonne]] Filaret przyjął na cześć św. [[Filaret Miłościwy|Filareta Miłościwego]]<ref name="filaret"/>. Święcenia [[Diakon|diakońskie]] przyjął 26 kwietnia 1959 z rąk patriarchy Aleksego w [[sobórSobór Objawienia Pańskiego w Moskwie|soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie]]<ref name="filaret"/>.

Równocześnie kontynuował naukę na Akademii Duchownej, którą ukończył w 1961, uzyskując stopień [[kandydatKandydat nauk|kandydata nauk]] [[teologiaTeologia|teologicznych]] za pracę poświęconą pasterskiej opiece nad duszami wiernych według metropolity moskiewskiego [[Filaret (Drozdow)|Filareta]]. Po ukończeniu studiów został zatrudniony na uczelni jako stypendysta profesorski. Prowadził zajęcia z historii zachodnich wierzeń religijnych, a następnie z [[homiletykaHomiletyka|homiletyki]], w Akademii Duchownej oraz w moskiewskim seminarium<ref name="filaret"/>. Służył w cerkwiach Ławryławry Troicko-Siergijewskiej. 14 grudnia 1961 został wyświęcony na [[hieromnich]]a w prywatnej cerkwi św. Filareta Miłościwego na terenie apartamentów patriarszych w Ławrzeławrze Troicko-Siergijewskiej. Od czerwca 1963 pracował jako inspektor Moskiewskiej Akademii Duchownej, zaś od września – jako kierownik aspirantury na uczelni<ref name="filaret"/>. W tym samym roku otrzymał godność [[igumen]]a, a następnie archimandryty<ref name="filaret"/>.

8 października 1965 otrzymał nominację biskupią, zaś 24 października tego samego roku w [[sobórSobór Trójcy Świętej w Petersburgu (Ławra Aleksandra Newskiego)|soborze Trójcy Świętej]] w [[Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu|Ławrze Aleksandra Newskiego w Petersburgu]] przyjął [[chirotoniaChirotonia|chirotonię]] na biskupa tichwińskiego, wikariusza [[eparchiaEparchia petersburska|eparchii leningradzkiej]]. Po roku przeszedł do służby w eparchii moskiewskiej jako jej wikariusz z tytułem biskupa dmitrowskiego. Został równocześnie rektorem Moskiewskiej Akademii Duchownej<ref name="filaret"/>. Wykładał w Akademii [[Nowy Testament]]<ref name="filaret"/>.

We wrześniu 1971 otrzymał godność arcybiskupią[[arcybiskup]]ią, zaś w 1975 został [[Metropolita|metropolitą]]. Dwa lata wcześniej Święty Synod wyznaczył go na biskupa [[eparchiaEparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny)|berlińskiego i niemieckiego]] oraz patriarszego [[Egzarchat Europy Środkowej|egzarchę Europy Środkowej]]. Urząd ten sprawował przez pięć lat. W 1978 został przeniesiony na katedrę [[Eparchia mińska|mińską i białoruską]]. W tym samym roku Synod postanowił uczynić go również [[Zachodnioeuropejski Egzarchat Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego|egzarchą zachodnioeuropejskim]]<ref name="filaret"/>.

Brał udział w przygotowaniach do uroczystości [[Tysiąclecie chrztu Rusi|tysiąclecia chrztu Rusi Kijowskiej]]. W 1981 stanął na czele Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych, co oznaczało również wejście do Świętego Synodu Kościoła jako członek stały<ref name="filaret"/>. Od stycznia do grudnia 1991 był deputowanym [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]<ref name="filaret"/>.

16 grudnia 1989 otrzymał godność egzarchy białoruskiego w związku z powstaniem [[Egzarchat Białoruski Patriarchatu Moskiewskiego|Egzarchatu Białoruskiego]]. Zrzekł się wówczas funkcji przewodniczącego Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych, zachował natomiast stałe miejsce w Świętym Synodzie Patriarchatu Moskiewskiego<ref name="filaret"/>. W 1990 zasiadał także w synodalnej komisji biblijnej oraz w komisji ds. współpracy w działaniach na rzecz usuwania skutków katastrofy elektrowni w Czarnobylu<ref name="filaret"/>. Od 1992 jest również honorowym przełożonym [[monasterMonaster Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach|monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach]]<ref name="filaret"/>.

W 1988 odznaczony nagrodą im. [[Bolesław Piasecki|Bolesława Piaseckiego]]<ref>''Informator o stosunkach Polska- – Związek Radziecki 1944–1991'' (oprac. oprac. Walenty Daszkiewicz), Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, Warszawa 1994, s. 334</ref>. 19 listopada 2000 metropolita warszawski i całej Polski [[Sawa (Hrycuniak)]] odznaczył go Orderem Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny I stopnia z ozdobami<ref>M. Bołtryk, ''Świadectwo jedności'', „Przegląd„[[Przegląd Prawosławny”Prawosławny]]”, nr 1(187), styczeń 2001, s. 3</ref>. W 2009 uhonorowany tytułem doktora honoris causa [[Grodzieński Uniwersytet Państwowy im. Janki Kupały|Uniwersytetu Grodzieńskiego]]<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=29746 ''Філарэт стаў прафесарам + фота'', "Nasza„Nasza Niwa"Niwa” z 22 września 2009]</ref>.