Wikipedia

Krzysztof Niemirowicz Szczytt (zm. 1720): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
345 374 edycje
kat.
drobne merytoryczne
Linia 58:
Ok. 1700 [[Wojewodowie połoccy|wojewoda połocki]] [[Dominik Michał Słuszka|Dominik Słuszka]]<nowiki/> przekazał mu wsie Klaszyce i Niszcza, które utworzyły starostwo klaszyckie.
 
Dobrodziej zakonu franciszkanów w [[Prozoroki|Prozorokach]] i karmelitów bosych w [[Kowno|Kownie]]. Współfundator wraz z żoną Anną z Kieżgałjo-Zawiszów kościoła karmelitów bosych w [[Kowno|Kownie]]<ref>Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tom V, rok 1914, s. 196-201</ref>. SprawowałKrzysztof równieżi mecenatAnna z Kieżgajło-Zawiszów Niemirowiczowie Szczytowie, kasztelanowie smoleńscy, 4 września 1716 r. zapisali karmelitom bosym z Kowna majątek Kaczaniszki położony nad studentamiNiemnem [[Uniwersytetw Wileński|Akademiipobliżu Wileńskiej]]Czerwonego Dworu. Niedługo potem wybudowali im murowany kościół pod wezwaniem Św. Eliasza. Fundację Niemirowiczów-Szczytów zatwierdził w 1726 r. król August II. Z uzyskanych funduszy zakonnicy zakupili parę domów i placów w mieście oraz wybudowali przy kościele św. Eliasza  drewniany klasztor. W 1770  konwent dokonał zamiany swych nieruchomości z władzami miejskimi Przekazał miastu place i domy z wyjątkiem kościoła św. Eliasza w zamian otrzymując kościół św. Krzyża wraz z parafią. Przy kościele wybudowano murowany klasztor. Odtąd w Kownie istniały dwa kościoły karmelitów bosych<ref>Franciszeko. Benignus Józef ŻebrowskiWanat, ''ParadoxaZakon Philosophica...Karmelitów Bosych w Polsce'', WilnoKraków 16931979, s. 533-534</ref><ref>Karmelici Bosi, oficjalna witryna Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych, https://www.karmel.pl/powrot-karmelitow-bosych-do-kowna-na-litwie/</ref>.
 
Działalność fundacyjną Krzysztofa i Anny z Kieżgajło-Zawiszów wobec zakonu karmelitów bosych kontynuował później ich syn [[Józef Szczytt (zm. 1745)|Józef Niemirowicz-Szczytt]] (zm. 1745 w Wilnie), kasztelan mścisławski. Jako dobrodziej zakonu został on pochowany w kościele św. Eliasza w Kownie<ref>A. Haratym, ''Szczytt Niemirowicz Józef'' w: Polski Słownik Biograficzny, Zeszyt 195, 2011, s. 560-561</ref>.
 
Krzysztof Niemirowicz-Szczytt sprawował również mecenat nad studentami [[Uniwersytet Wileński|Akademii Wileńskiej]]<ref>Franciszek Żebrowski, ''Paradoxa Philosophica...'', Wilno 1693</ref>.
 
== Rodzina ==
Linia 67 ⟶ 71:
Przed 1687 ożenił się ponownie z Katarzyną z Bennettów (zm. 1695), wdową po staroście jaśwojńskim Jerzym Konstantym Judyckim, synu kasztelana mińskiego [[Aleksander Judycki|Aleksandra]]. Miał z nią syna:
* Benedykta (zm. bezpotomnie)
 
Trzecią żoną była Anna z Kieżgajło-Zawiszów (zm. 1736) I voto za Czerniewskim II voto za Piotrem Stanisławem hr. Tarnowskim, starostą krzepickim. Anna była córką Jana Jerzego, starosty brasławskiego, rotmistrza królewskiego, i Apolonii z Kryszpin-Kirszenszteinów, a wnuczką [[Marszałek wielki litewski|marszałka wielkiego litewskiego]] [[Krzysztof Kieżgajło Zawisza|Krzysztofa Kieżgajło-Zawiszy]] i [[Podskarbi wielki litewski|podskarbiego wielkiego litewskiego]] [[Hieronim Kryszpin-Kirszensztein|Hieronima Kryszpina-Kirszenszteina]]. Z Anną miał:
* [[Józef Szczytt (zm. 1745)|Józefa]] (zm. 1745), ożenionego z Petronellą Wołodkowicz, ojca [[Krzysztof Niemirowicz-Szczytt (1726–1776)|Krzysztofa]]
* Jana Krzysztofa (zm. między 1756-1771), ożenionego z kasztelanką połocką Ludwiką Pacówną (córką [[Michał Kazimierz Pac (kasztelan połocki)|Michała Paca]]), ojca [[Józef Szczytt Niemirowicz|Józefa]] i [[Krzysztof Niemirowicz-Szczytt (zm. 1790)|Krzysztofa]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Niemirowicz_Szczytt_(zm._1720)”