Stacja bazowa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stacja bazowa''', '''stacja przekaźnikowa''', '''BTS''' (od{{W [[język angielskijęzyku|en|ang.]] ''base transceiver station''}}) – w systemach łączności bezprzewodowej (w tym [[GSM]]) urządzenie (często z wysokim masztem), wyposażone w antenę [[Promieniowanie elektromagnetyczne|fal elektromagnetycznych]], łączące terminal ruchomy ([[telefon komórkowy]], [[pager]]) z częścią stałą [[układ cyfrowy|cyfrowej]] [[sieć telekomunikacyjna|sieci telekomunikacyjnej]].

W większości instalacji stosuje się anteny kierunkowe pokrywające sygnałem 120° powierzchni. Odpowiednio umieszczony zestaw trzech anten daje pokrycie całego terenu wokół stacji bazowej. Każda z anten pozwala operatorowi na wykorzystywanie pełnego zakresu częstotliwości, jak również korzystanie z pojedynczego sektoru nie wpływa na dostępność pasma na pozostałych sektorach. Popularne w systemach pierwszej generacji anteny dookolne (ang.{{W ''języku|en|omnidirectional antenna''}}), w systemach drugiej i trzeciej generacji wykorzystywane są głównie w mikro- i pikokomórkach. Spotykane są nieliczne instalacje dookolne w systemach drugiej generacji. W najnowocześniejszych instalacjach coraz częściej stosuje się anteny adaptacyjne, które automatycznie zmieniają kierunek maksymalnego promieniowania.

Wyposażenie obejmuje baterie (do zasilania awaryjnego), prostownik (do ładowania baterii oraz do zasilania stacji napięciem 48 V), wydajną klimatyzację, grzejnik, wentylator awaryjny (na wypadek awarii klimatyzacji), centralkę alarmową (do przekazywania alarmów do Centrum Utrzymania i Eksploatacji Sieci (OMC)), urządzenia radiolinii i urządzenie radiowe obsługujące ruch generowany przez użytkowników (BTS), anteny umieszczone na maszcie podłączone są ze stacją za pomocą niskostratnych kabli współosiowych (feeder) ułożonych na drabinkach kablowych. W Polsce stacje bazowe najczęściej mają trzy sektory (komórki) każdy sektor obsługiwany jest przez osobną antenę lub zestaw dwóch anten, w większości instalacji stosuje się anteny kierunkowe pokrywające sygnałem 120° powierzchni (odpowiednio umieszczony zestaw trzech anten daje pokrycie całego terenu wokół stacji bazowej). Popularne w systemach pierwszej generacji anteny dookolne (ang.{{W ''języku|en|[[Antena dookolna|omnidirectional antenna]]''}}) w systemach drugiej i trzeciej generacji wykorzystywane są wyłącznie w mikro i pikokomórkach. W najnowocześniejszych instalacjach coraz częściej stosuje się anteny, które automatycznie zmieniają kierunek maksymalnego promieniowania. Moc nadajnika jest uzależniona od wielkości obsługiwanej przez nią komórki.

Wydzielone pomieszczenie powinno mieć powierzchnię około 10 m² i wysokość w świetle minimum 2,5 m. W pomieszczeniu tym na 4–5 stelażach o wymiarach przybliżonych do 45 cm szerokości – 60 cm głębokości – 200 cm wysokości zainstalowany będzie sprzęt nadawczo – odbiorczy, komutacyjny, klimatyzacja, okablowanie sprzętu itp. Pomieszczenie powinno posiadać ogniotrwałe drzwi z bezpiecznym zamkiem. W przypadkach kiedy wewnętrzne pomieszczenie nie byłoby dostępne, wówczas zainstaluje na dachu lub w innym uzgodnionym miejscu prefabrykowane pomieszczenie kontenerowe o przybliżonych wymiarach 2,5 m × 4 m, w którym zostanie zainstalowany wyżej wymieniony sprzęt.

'''Kontener stalowy''' – charakteryzuje się niewielką masą, która predysponuje go do zastosowania w miejscach nietypowych lub trudnodostępnych, takich jak np. dachy budynków. Średnia masa kontenera stalowego wynosi około 3,5 tony. Kontener stalowy charakteryzuje się: mocną i trwałą konstrukcją, skutecznym zabezpieczeniem antywłamaniowym, dobrą izolacyjnością termiczną, bardzo dobrą izolacyjnością wilgotnościowa, wyjątkową trwałością i estetyczny wygląd przez wiele lat.