Stefan Korboński: Różnice pomiędzy wersjami

|quote = Stefan Korboński

}}

 

== Życiorys ==

=== Młodość ===

Stefana i Władysławy. Od śmierci ojca w 1908 mieszkał z rodziną w [[Częstochowa|Częstochowie]], gdzie uczył się w miejscowym [[gimnazjum]] (obecnie liceum im. Henryka Sienkiewicza). Jako uczeń brał od stycznia do maja 1919 udział w [[Lwów#Obrona Lwowa (1918-1920)|obronie Lwowa]], dla udziału w której porzucił szkołę. Do wojska zgłosił się ponownie w lipcu 1920, podczas [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]]. Walczył w [[29 Pułk Strzelców Kaniowskich|29 Pułku Strzelców Kaniowskich]]. Po zakończeniu wojny powrócił do częstochowskiego gimnazjum. W 1921 brał udział w [[III powstanie śląskie|III powstaniu śląskim]]. Po 15 dniach pobytu na froncie został odesłany jednak do Częstochowy, w celu zdania matury. Za udział w powstaniu został odznaczony [[Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi|Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi]]<ref name="często">{{cytuj stronę | url = http://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/1,35271,12583429,Absolwent__Sienkiewicza__spocznie_w_Panteonie_Wielkich.html | tytuł = Absolwent „Sienkiewicza” spocznie w Panteonie Wielkich Polaków | autor = Tadeusz Piersiak | data = 1 października 2012 | opublikowany = gazeta.pl | data dostępu = 1 października 2012}}</ref>.

Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] podczas [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] służył w [[57 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|57 pułku piechoty]] w stopniu [[porucznik]]a. Jego oddział znalazł się na tej części terytorium Rzeczypospolitej, która po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939]] była okupowana przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]]. Korboński dostał się do niewoli sowieckiej, jednak udało mu się uciec i wkrótce powrócił do okupowanej przez [[Niemcy|Niemców]] [[Warszawa|Warszawy]], gdzie podjął działalność konspiracyjną w ramach [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]] i [[Armia Krajowa|AK]]. Jednocześnie działał w podziemnym [[Stronnictwo Ludowe „Roch”|Stronnictwie Ludowym „Roch”]]. Stefan Korboński wraz z żoną [[Zofia Korbońska|Zofią]] kierował radiostacją, która z terenu okupowanego kraju codziennie przekazywała do Londynu bieżące informacje, retransmitowane następnie do Polski przez rozgłośnię „[[Świt (radiostacja)|Świt]]”. Do 1944 rozgłośnia ta, umiejscowiona w Anglii, skutecznie sprawiała wrażenie rozgłośni fonicznej, nadającej z terenu kraju (dzięki szybkiemu serwisowi Korbońskich)<ref>[[Jan Nowak-Jeziorański]], „Kurier z Warszawy”, Warszawa 1989, Stefan Korboński: ''W imieniu Rzeczypospolitej'', Warszawa 1990.</ref>.

 

 

Od 1940 był członkiem [[Polityczny Komitet Porozumiewawczy|Politycznego Komitetu Porozumiewawczego]], a w kwietniu 1941 objął funkcję szefa [[Kierownictwo Walki Cywilnej|Kierownictwa Walki Cywilnej]]. Na tym stanowisku zajmował się organizowaniem cywilnego ruchu oporu, a także kierował działalnością sądów podziemnych. Od lipca 1943 był szefem Oporu Społecznego w [[Kierownictwo Walki Podziemnej|Kierownictwie Walki Podziemnej]].

Po wybuchu [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] w sierpniu 1944 objął stanowisko dyrektora Departamentu Spraw Wewnętrznych w [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturze Rządu RP na Kraj]]. Za udział w powstaniu został odznaczony przez dowódcę AK [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari]]<ref name=WIEPW>{{cytuj książkę | tytuł = Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego | wydawca = Ars Print Production | miejsce = Warszawa | data = 1997 | strony = 96, 163 | isbn = 83-87-22401-4 | inni = [[Jan Kreusch]] (red.), [[Beata Balcerzak]] (oprac.) | tom = 4}}</ref>. Po aresztowaniu przez [[NKWD]] [[Jan Stanisław Jankowski|Jana Stanisława Jankowskiego]] w marcu 1945, przejął obowiązki [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegata Rządu RP na Kraj]] i sprawował je do aresztowania przez NKWD w czerwcu 1945. Pełnił też ''de facto'' obowiązki przewodniczącego [[Rada Jedności Narodowej|Rady Jedności Narodowej]].

 

 

W związku z narastającym zagrożeniem represjami ze strony władz i organów bezpieczeństwa zdecydował się opuścić kraj w 1947. Decyzję przyspieszyła ucieczka prezesa PSL, [[Stanisław Mikołajczyk|Stanisława Mikołajczyka]]. Na przełomie października i listopada wraz z żoną [[Zofia Korbońska|Zofią]] uciekł do [[Szwecja|Szwecji]], a następnie do [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie osiadł na stałe. Tam zaangażował się w działalność publicystyczną. Był aktywnym uczestnikiem życia polskiej emigracji politycznej. Pełnił funkcje przewodniczącego Polskiej Rady Jedności w Stanach Zjednoczonych, przewodniczącego polskiej delegacji do [[Zgromadzenie Europejskich Narodów Ujarzmionych|Zgromadzenia Europejskich Narodów Ujarzmionych]] ACEN, kilkakrotnie był przewodniczącym ACEN, był członkiem [[Polski Instytut Naukowy w Ameryce|Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce]] oraz Międzynarodowego [[PEN Club]]u na Uchodźstwie.

 

Autor wielu publikacji w języku polskim i angielskim, poświęconych szczególnie dziedzictwu [[Polskie Państwo Podziemne|Polskiego Państwa Podziemnego]] i [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], m.in.:

* ''W imieniu Kremla'' Paryż: Instytut Literacki, 1956

 

Napisał także powieść:

 

W 1973 otrzymał nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego za swoją działalność literacką. Zmarł w 1989 i został pochowany na cmentarzu polskim w Doylestown. We wrześniu 2012 zapowiedziano sprowadzenie jego prochów do Polski, do Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie<ref>{{cytuj stronę|url=http://dzieje.pl/aktualnosci/szczatki-stefana-i-zofii-korbonskich-zostana-sprowadzone-z-usa-do-polski|tytuł=Szczątki Stefana i Zofii Korbońskich zostaną sprowadzone z USA do Polski|opublikowany=dzieje.pl|data=21 września 2012|data dostępu=9 kwietnia 2015}}</ref>, zaś pogrzeb jego i jego żony odbył się tam 1 października tego samego roku{{r|często}}.

 

{{SORTUJ:Korboński, Stefan}}

[[Kategoria:Delegaci Rządu na Kraj]]

[[Kategoria:Przewodniczący Rady Jedności Narodowej]]

[[Kategoria:Polscy publicyści]]

[[Kategoria:Nauczyciele II Rzeczypospolitej]]

[[Kategoria:Ludzie związani z paryską „Kulturą”]]

[[Kategoria:Ludzie związani ze Słupcą]]