Ludowe Wojsko Polskie: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Polish Army Soldiers 1951.jpg|thumb|240px|Żołnierze Ludowego Wojska Polskiego w 1951 roku]]

Na początku 1951 główna siedziba wojsk radzieckich, które stacjonowały w Polsce, została przeniesiona do podwarszawskiej [[Jabłonna (powiat legionowski)|Jabłonny]]. Jednocześnie trwała wymiana kadr dowódczych w LWP, szefem sztabu został gen. Jerzy Bordziłowski, a inspektorem sił zbrojnych Polski, sowiecki gen. I. Suchow. Dowódcą lotnictwa został gen. Iwan Turkiel (zastąpił gen. [[Aleksander Romeyko|Aleksandra Romeykę]]), a dowódcą polskiej marynarki wojennej został [[admirał]] sowiecki, K. Czerokow.

Ideologizacja LWP była wyraźna zwłaszcza w programach szkoleniowych, K. Rokossowski zatwierdził 1 czerwca 1951 „Wytyczne Organizacyjno-Metodyczne dla Szkół Oficerskich WP”, gdzie podkreślano, iż szkoły oficerskie były średnimi uczelniami wojskowymi, których celem było wychowanie podchorążych „na pełnowartościowych obywateli oddanych Polsce Ludowej i sprawie budowy socjalizmu”{{odn|Kowalski|2001|s=170, 171, 174, 294-305, 438, 440, 443-452, 453}}. W naborze i dalszej karierze oficerów WP zaczęło zatem dominować kryterium polityczne, zwłaszcza że w wytycznych podkreślano, że „wyszkolenie będzie przebiegało w duchu najgłębszej przyjaźni i sojuszniczej wierności w stosunku do ZSRR, miłości i przywiązania do wodza postępowej ludzkości [[Józef Stalin|Józefa Stalina]], w duchu braterstwa broni z Armią Radziecką”{{odn|Kowalski|2001|s=170, 171, 174, 294-305, 438, 440, 443-452, 453}}. Rzemiosło wojskowe miało być opanowane przez polskich podchorążych poprzez „naukę doświadczeń bojowych Armii Radzieckiej i wpajanie zasad Stalinowskiej Nauki Wojennej”{{odn|Kowalski|2001|s=170, 171, 174, 294-305, 438, 440, 443-452, 453}}.