Przewóz (powiat żarski): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie hasła |
m MalarzBOT: WPCHECK#64: poprawiam link tożsamy z tekstem linka |
||
Linia 27:
}}
[[Plik:Fotothek df rp-d 0290009 Krauschwitz-Podrosche. Meßtischblatt, Sekt. Priebus, Nr. 4555, 1940.jpg|thumb|245px|right|Mapa z 1940 r.]]
'''Przewóz''' ([[Język łużycki|łuż]] ''Přibuz'', do 1945 [[Język niemiecki|niem.]] ''Priebus'') – [[
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość należała administracyjnie do [[Województwo zielonogórskie (1975–1998)|województwa zielonogórskiego]].
Linia 36:
==Nazwa==
Polską nazwę ''Przewóz'' oraz niemiecką ''Priebus'' w książce "Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej" wydanej w [[Głogówek|Głogówku]] w 1847 wymienił śląski pisarz [[Józef Lompa]]<ref>[[Józef Lompa]], „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, str.13.</ref>. W alfabetycznym spisie miejscowości z terenu Śląska wydanym w 1830 roku we [[Wrocław]]iu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod obecnie używaną polską nazwą ''Przewoz'' (we fragmencie: ''Przewoz, polnische Benennung der Stadt Priebus"''), [[Łużyce|łużycką]] ''Pschibus'' oraz [[
==Historia==
Miejscowość o bardzo starej metryce, historycznie wchodziła w granice [[Górne Łużyce|Górnych Łużyc]]. Na przełomie XII i XIII wieku istniała tu słowiańska osad położona na skrzyżowaniu szlaków handlowych, tzw. Niskiej Drogi i traktu ze Zgorzelca do Frankfurtu przez Gubin. Prawa miejskie nadał Przewozowi w 1280 książę żagański [[Przemko ścinawski|Przemko]], miasto otoczono wałami ziemnymi, które w późniejszych latach zastąpiono murami, wytyczono rynek i drogę przelotową z Bramą Nyską i Bramą Żarską. Tak założone miasto nie posiadało ustalonej przynależności, na przemian wchodziło w skład Łużyc i Śląska, ostatecznie w 1413 razem z okolicą weszło w granice Śląska. W 1400 mieszczanie uzyskali przywilej wyłączności na sprzedaż soli w "kraju przewoskim", który na wschodzie sięgał aż po Czerną Wielką. W średniowieczu rozwinięte było sukiennictwo i browarnictwo z [[Prawo mili|prawem mili zapowiedniej]], handlowano również żelazem. Słynęło również z wytwarzanych noży, kos i sierpów. Od 1519 do początku XVII wieku uprawiano tu winorośl, w 1612 zabudowę strawił ogromny pożar. Odbudowę utrudniała trwająca w latach 1618-1648 [[
W miejscowości żył i działał jeden z historyków Śląska i [[Łużyce|Łużyc]] - [[Johann Gottlob Worbs]] (1760-1833)<ref name="park">{{Cytuj książkę |tytuł=Park Mużakowski i atrakcje geoturystyczne okolic Łęknicy| strony=33}}</ref>.
|