Stanisław Tomkowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m Link wewn. |
||
Linia 62:
W latach od 1893 do 1912 pełnił funkcję kuratora krakowskiej Fundacji Helclów dla zubożałych i chorych starców.
W 1896 był jednym z członków założycieli [[Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa|Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa]]. Od 1900 do 1914 pełnił urząd przewodniczącego Grona Konserwatorów Galicji Zachodniej. W 1908 został obrany członkiem czynnym [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]], która w tym samym roku honorowała go [[Nagroda fundacji śp. Probusa Barczewskiego|Nagrodą z Fundacji im. Probusa Barczewskiego]] za monumentalne dzieło „''Zabudowania [[Wawel]]u i ich dzieje''”<ref>S. Tomkowicz, ''Wawel I. Zabudowania Wawelu i ich dzieje'', [w:] Teka Grona Konserwatorów Galicji Zachodniej, t. 4, Kraków 1908.</ref>. Tomkowicz współzawodniczył o tę nagrodę z historykiem [[Szymon Askenazy|Szymonem Askenazym]], co dało asumpt [[Tadeusz Boy-Żeleński|Boyowi]] do dowcipnej fraszki „''O tem, co w Polszcze dziejopis mieć winien''”<ref>[[Tadeusz Boy-Żeleński]], ''Słówka'', Kraków 1987, s. 72-73.</ref>.
Od 1911 do 1913 Tomkowicz kierował pracami inwentaryzacyjnymi zabytków sztuki [[Ordynacja Zamojska|Ordynacji Zamoyskiej]] (4 powiaty). Od 1911 do 1933 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Badania Historii Sztuki w Polsce [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]] (po 1918 – Komisji Historii Sztuki [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]]). W latach 1918 do 1926 czynny był jako dyrektor Wydziału II Filozoficzno-Historycznego PAU, zaś od 1928 do 1933 – dyrektor Wydziału I Filologicznego PAU.
| |||