Dialektyka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Średniowiecze i nowożytność: + nowa sekcja |
|||
Linia 51:
Pod koniec XIX w. doszło do powstania [[marksizm ortodoksyjny|marksizmu ortodoksyjnego]], który ze względu na wagę przypisywanej marksistowskiej dialektyki określany był jako [[materializm dialektyczny]] (pojęcie stworzone przez [[Gieorgij Plechanow|Gieorgija Walentynowicza Plechanowa]]). Tak rozumiana marksistowska dialektyka (''diamat'') była podstawową metodą interpretacji rzeczywistości, a po zdobyciu władzy przez [[bolszewicy|bolszewików]], stała się oficjalną doktryną państwową [[blok wschodni|państw socjalistycznych]]<ref>{{cytuj |autor=Leszek Kołakowski |tytuł=Główne nurty marksizmu |wolumin=2| data=2000 |wydawca=Zysk i S-ka|miejsce=Poznań|s=392-420, 548-554}}</ref>{{odn|Acton|2005|s=63-64}}.
W krajach Zachodu rozwijano również odmienne koncepcje dialektyki. W ramach szeroko pojętego marksizmu, oryginalne koncepcje dialektyki rozwinęli [[Antonio Gramsci]] oraz [[Theodor Adorno|Theodora Adorno]] (''[[Dialektyka oświecenia]]'' napisana razem z [[Max Horkheimer|Maxem Horkheimerem]], oraz ''[[Dialektyka negatywna]]''){{odn|Chudy|2000|s=5}}.
Innymi filozofami współczesnymi, którzy rozwijali własne koncepcje dialektyki byli [[Søren Kierkegaard]], [[Francis Herbert Bradley]], [[Giovanni Gentile]], [[Maurice Merleau-Ponty]], [[Jean-Paul Sartre]]{{odn|Chudy|2000|s=4}}.
| |||