Józef Zając (generał): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
m drobne techniczne |
||
Linia 29:
Józef Ludwik Zając urodził się 14 marca 1891 w [[Rzeszów|Rzeszowie]] w rodzinie Szymona i Izabeli z Kowalskich. Do gimnazjum uczęszczał w Rzeszowie (1901–1903) i w [[Wadowice|Wadowicach]], gdzie zdał maturę w 1909. Następnie studiował na [[Uniwersytet Jagielloński|Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w [[Kraków|Krakowie]]. W grudniu 1915 ukończył studia doktoranckie, otrzymując stopień naukowy doktora filozofii<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. Wiadomości osobiste | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 4 | data = Nr 1 z 25 grudnia 1915 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1860}}</ref> za pracę o widzeniu przestrzennym: ''Der vertikale Schnitt das monokularen Sehraumes''<ref>Bulletin de l'Académie des Sciences de Cracovie. Classe des Sciences Mathématiques et Naturelles. Série B: Sciences Naturelles. 1911.</ref>.
W latach 1912–1914 należał do [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]], w którym ukończył szkołę oficerską. W sierpniu 1914 wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]], pełniąc początkowo służbę w [[3 Pułk Piechoty (LP)|3 pułku piechoty]] jako dowódca plutonu, kompanii, batalionu i pułku. W czerwcu i lipcu 1917 przebywał na kursie szkoleniowym w [[Ostrów Mazowiecka|Ostrowi Mazowieckiej]], będąc jednocześnie polskim dowódcą kursu. W lipcu 1917 roku dowodził [[6 Pułk Piechoty (LP)|6 pułkiem piechoty]], a 1 sierpnia 1917 roku objął dowództwo [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty]]<ref>Pismo mjr. Józefa Zająca do Dowództwa Legionów Polskich z 1 sierpnia 1917 roku o objęciu dowództwa 5 Pułku Piechoty Wojsk Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.368 s. 364 [http://web.archive.org/web/20160305080737/http://caw.wp.mil.pl/plik/file/legiony_polskie/i_120_1/I_120_1_368.pdf].</ref>. We wrześniu został dowódcą 3 pułku piechoty [[Polski Korpus Posiłkowy|Polskiego Korpusu Posiłkowego]] w [[Przemyśl]]u. Odbył kampanię karpacką, besarabską i wołyńską, był dwukrotnie ranny. 15 marca 1918 przeszedł z II Brygadą gen. [[Józef Haller|Józefa Hallera]] na Ukrainę, po czym pełnił funkcję dowódcy 15 pułku strzelców w II Korpusie Polskim. 11 maja 1918 w [[bitwa pod Kaniowem|bitwie pod Kaniowem]] dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł, przedostając się do Francji.
W grudniu 1918 został skierowany na kurs doskonalenia oficerów w [[Quintin]] z jednoczesnym pełnieniem funkcji dowódcy polskiej grupy. Po ukończeniu kursu w styczniu 1919 został przydzielony do francuskiego dowódcy obozów szkoleniowych [[Armia Polska we Francji|Armii Polskiej we Francji]]. Dwa miesiące później objął dowodzenie pułkiem szkolnym Dywizji Instrukcyjnej. Od maja 1919, po przyjeździe do Polski, przewodniczył Komisji Regulaminów i Tłumaczeń Dyrekcji Wyszkolenia Armii gen. Józefa Hallera, jednocześnie pełniąc funkcję dowódcy grupy szkół piechoty w [[Twierdza Modlin|Modlinie]] i [[Rembertów|Rembertowie]].
| |||