Władysław Drelicharz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
lit.
Linia 32:
W 1940 zgłosił się do punktu zbornego [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich]] w [[Bejrut|Bejrucie]]{{r|hist}}. Po opuszczeniu strefy francuskiej i dołączeniu do Brytyjczyków, został dowódcą plutonu w stopniu porucznika. Walczył w [[Bitwa o Tobruk|obronie Tobruku]] i bitwie pod [[Ajn al-Ghazala|Gazalą]]. W nocy z 20 na 21 listopada 1941 roku został ranny w czasie wypadu z twierdzy tobruckiej{{odn|Kopański|1990|s=200-201}}.
 
Z chwilą utworzenia [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusu Polskiego]], jako kapitan, został dowódcą 2 szwadronu [[4 Pułk Pancerny „Skorpion”|4 pułku pancernego „Skorpion”]]{{r|wieści}}. Uczestniczył w [[Bitwa o Monte Cassino|bitwie o Monte Cassino]], gdzie został ranny. Za bitwę pod Monte Cassino został odznaczony orderem [[Order Virtuti Militari|Virtuti MilitariiMilitari]]{{r|hist}}. Następnie uczestniczył w [[Bitwa o Ankonę|bitwie o Ankonę]] oraz bojach o Cesano i Vicinato.
 
Poległ wraz z załogą swojego czołgu 21 listopada 1944 w czasie natarcia w górach na południe od [[Faenza|Faenzy]], między szosą [[Florencja]] – [[Forlì|Forli]], a rzeką Samoggia{{r|hist}}. Pierwotnie został pochowany w [[Dovadola]], a następnie jego prochy przeniesiono na polski cmentarz wojskowy w [[Bolonia|Bolonii]]{{r|wieści}}.
 
W rodzinnym Tuchowie znajduje się ulica nazwana jego imieniem oraz symboliczna mogiła. Pośmiertnie awansowany do stopnia [[major]]a.