Wojsko najemne: Różnice pomiędzy wersjami

Kryzys gospodarczy XIV wieku i upadek znaczenia [[Feudalizm|feudalnego]] rycerstwa przyczyniły się decydująco do rozwoju rynku najemników w krajach niemieckich. Miasta dla obrony swoich interesów wynajmowały zawodowych żołnierzy, którymi początkowo byli głównie strzelcy konni. Dalszy rozwój rynku wojsk najemnych skutkował najmowaniem także wojsk pieszych, w tym używanych przy szturmach [[Trabant (żołnierz)|drabantów]], wyposażonych w broń ręczną{{odn|Biskup|2014|s=85}}. Pojawienie się w XV w. na polach bitew pierwszej broni palnej, nadało nowe znaczenie wojskom najemnym. Zarówno prymitywna artyleria złożona z [[Bombarda|bombard]], stosowanych przy oblężeniach, jak i ręczna broń palna – [[Hakownica|hakownice]] i późniejsze [[arkebuz]]y, do obsługi których pierwotnie potrzebne byłbyło dwóch strzelców – wymagały wykwalifikowanej obsługi. Pomimo zawodności i znacznej podatności na warunki atmosferyczne broni palnej oddziały uzbrojonych w długie piki i w nowoczesną broń piechurów stały się równorzędnym przeciwnikiem dla ciężkiej kawalerii{{odn|Barber|2000|s=251–252}}.