Zeuksis był czołowym przedstawicielem iluzjonizmu malarskiego, nowego kierunku ostro krytykowanego przez [[Platon]]a za tworzenie złudnej iluzji rzeczywistości, szkodliwej społecznie. Zeuksis, rozwijając osiągnięcia [[AppolodorosApollodoros z Aten (malarz)|Apollodorosa z Aten]], po mistrzowsku operował [[światłocień|światłocieniem]], a kształty modelował nie tyle linią co kolorem o różnym natężeniu. W tonacji kolorystycznej używał czasami efektu monochromatycznego w brązach i szarościach, co dawało wrażenie prostoty i celowej archaizacji. Opracował też własny [[kanon]] proporcji, podobno o „zbyt dużych głowach i wiązaniach kości”. Jako pierwszy stworzył ideał piękna kobiecego ciała w słynnym obrazie [[Helena Trojańska|Heleny]] (wykonanym na podstawie 5 modelek wyłonionych w konkursie) dla [[Herajon]]u w [[Kroton]]ie. Namalował również pierwszą scenę rodzajową (''Rodzina Centaurów'' dla Aten; oryginał zrabowany przez [[Sulla|Sullę]] w [[86 p.n.e.]] zatonął podczas transportu). Zeuksis humanizował naturę [[mitologia|mitologicznych]] [[hybryda|hybryd]], przydając im ludzkie cechy psychofizyczne (np. sławny Pan o ludzkich nogach w Pelli, Tryton i Boreasz w Atenach, ''Związany Marsjasz''). Wczesne obrazy artysty cechował [[etos]] (np. Penelopa), późniejsze niekiedy – [[patos (estetyka)|patos]] i zestawianie [[kontrast]]ów (m.in. ''Herakles jako dziecko duszący węże w obecności Alkmeny i Amfitriona'' dla świątyni [[Zeus]]a w [[Agrygent|Agrigentum]]). Niezwykły iluzjonizm jego dzieł podkreśla anegdota o obrazie ''Chłopiec z winogronami'' (namalowanym na konkurs z Parrasjosem), które miały wabić ptaki. Repliki jego dzieł można zobaczyć w malowidłach [[Pompeje|pompejańskich]] i [[Herkulanum|herkulańskich]].
