|
zjawisko używania jednego herbu, w niezmienionej postaci przez wiele, czasem kilkaset rodzin będących gałęziami jednego rodu rycerskiego, a czasem wręcz niespokrewnionych, a powiązanych jedynie prawnie przez [[adopcja herbowa|adopcję herbową]].
W zachodniej [[Europa|Europie]] herb przysługiwał tylko jednej, konkretnej rodzinie. Niekiedy (w [[Anglia|Anglii]] i [[Szkocja|Szkocji]]) -– tylko jednej konkretnej osobie, dlatego pozostali członkowie rodziny musieli wprowadzać do herbu zmiany odróżniające poszczególne osoby. Stąd w wielu krajach funkcjonowało niekiedy kilka tysięcy herbów rodowych wraz z ich odmianami. Nie istnieją poza Polską nazwy herbów, – herb określa się nazwiskiem rodziny lub osoby do której należy, lub opisuje ([[blazonowanie|blazonuje]]). W Polsce zaś herby nazywa się nazwami rodów, które pierwotnie je nosiły, często są to nazwy utworzone od nazw obiektów występujących w herbie funkcjonujące paralelnie z nazwami o innej genezie, odnoszącymi się do tego samego rodu i herbu. W Polsce zaś, najliczniejszy procentowo w Europie stan szlachecki posługiwał się niewielką liczbą herbów (nieprzekraczającą początkowo 160), z których każdy posiadał własną nazwę, niekiedy tożsamą z [[zawołanie]]m. Rodziny używające tego samego herbu tworzyły tzw. ród herbowy, obecnie niekiedy porównywany z [[Ród|klanem]]. Współherbowość była prawdopodobnie w wielu przypadkach śladem wspólnego pochodzenia z czasów plemiennych i wczesnego średniowiecza. W niektórych przypadkach mogła świadczyć o wspólnym terytorialnym pochodzeniu. Niespokrewnione ze sobą rodziny należące do jednego rodu herbowego, wykazywały często rodzaj solidarności rodowej. Solidarność ta obejmowała również rodziny, z którymi nawet legendarnego pokrewieństwa nie mogło być, np. [[adopcja herbowa|adoptowane]] do herbu rodziny nobilitowane i rody szlachty litewskiej.
W Polsce zaś, najliczniejszy procentowo w Europie stan szlachecki posługiwał się niewielką liczbą herbów (nieprzekraczającą początkowo 160), z których każdy posiadał własną nazwę, niekiedy tożsamą z [[zawołanie]]m. Rodziny używające tego samego herbu tworzyły tzw. ród herbowy, obecnie niekiedy porównywany z [[Ród|klanem]]. Współherbowość była prawdopodobnie w wielu przypadkach śladem wspólnego pochodzenia z czasów plemiennych i wczesnego średniowiecza.
W niektórych przypadkach mogła świadczyć o wspólnym terytorialnym pochodzeniu. Niespokrewnione ze sobą rodziny należące do jednego rodu herbowego, wykazywały często rodzaj solidarności rodowej. Solidarność ta obejmowała również rodziny, z którymi nawet legendarnego pokrewieństwa nie mogło być, np. [[adopcja herbowa|adoptowane]] do herbu rodziny nobilitowane i rody szlachty litewskiej.
Pojęcie herbowny„herbowny” bywa niekiedy niezbyt ściśle tłumaczone na francuskiegojęz. francuski jako „[[armiger|''armiger'']]” a czyna jęz. niemiecki niemieckiegojako „[[Armiger|''Wappengenosse'']]”. TamteTłumaczenia jednakte odnoszą się jednak z reguły do używających przysługującej im odmiany rodowego herbu biedniejszych, nieutytułowanych krewnych wielkich rodów. Polscy herbowni używali zasadniczo tego samego, niezmienionego herbu, i teoretycznie wszyscy byli równi stanem. Również w tradycji angielskiej występuje pojęcie "„''armiger"''”, które jednak odpowiada polskiemu giermkowi i nie jest tytułem szlacheckim w ścisłym, polskim, znaczeniu. „''Armiger''” to w tym przypadku raczej noszącytyle herb,co noszący„noszący herb” / „noszący tarczę swego pana,pana” czy noszący„noszący strój ozdobiony herbem swego panapana”, niż osoba, do której herb się odnosi.
== Zobacz też ==
|
