Antonio Maria Cagiano de Azevedo: Różnice pomiędzy wersjami

|1. funkcja = biskup SenigalliiSenigalli

Urodził się 14 grudnia 1797 w Santopadre, jako syn Ottavia Cagiano de Azevedo i Mariangeli Zagaroli{{r|FIU}}. Studiował w Rzymie, m.in. na [[Papieska Akademia Kościelna|Papieskiej Akademii Kościelnej]], gdzie uzyskał stopień [[doktor obojga praw|doktora utroque iure]]{{r|FIU}}. 10 sierpnia 1824 roku przyjął [[sakrament święceń|święcenia kapłańskie]] i wstąpił na służbę w [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]]{{r|FIU}}. Był między innymi [[protonotariusz apostolski|protonotariuszem apostolskim]], gubernatorem [[Spoleto]] i [[legat papieski|legatem]] w [[Ferrara|Ferrarze]]{{r|FIU}}. W czasie epidemii [[Dżuma|dżumy]] w 1837 roku został wezwany do Rzymu, by kontrolować rozwój zarazy{{r|FIU}}. W tym czasie został także [[rektor]]em [[Uniwersytet Rzymski „La Sapienza”|La Sapienzy]]{{r|FIU}}. 22 stycznia 1844 roku został wybrany [[biskup]]em [[Senigallia|SenigalliiSenigalli]], a trzy dni później został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie prezbiterzy|kardynałem prezbiterem]] i otrzymał kościół tytularny Santa Croce in Gerusalemme{{r|hierarchy}}. 11 lutego przyjął [[sakra|sakrę]]{{r|hierarchy}}. W 1848 roku zrezygnował z kierowania diecezją, a sześć lat później został podniesiony do rangi [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie biskupi|kardynała biskupa]] i otrzymał diecezję suburbikarną [[Diecezja Frascati|Frascati]]{{r|hierarchy}}. We wrześniu 1860 roku został [[Penitencjaria Apostolska|penitencjariuszem większym]]{{r|hierarchy}}. Zmarł 13 stycznia 1867 roku w Rzymie{{r|FIU}}.