[[Plik:Korneli Czupryk and Maksymilian Kolbe before departure to Japan (1933).jpg|thumbmały|240px|O. [[Kornel Czupryk]] i o. Maksymilian przed wyjazdem do Japonii w 1933]]
Na zakonnej kapitule prowincjalnej w 1930 we Lwowie uzyskał zatwierdzenie placówki misyjnej w [[Nagasaki]] w Japonii{{odn|Treszkowa. Lwów|1971|s=28}}. Podróż na daleki wschód podjął z czterema zakonnikami, i razem zatrzymalizatrzymując się w [[Szanghaj]]u, gdzie próba założenia placówki misyjnej nie powiodła się<ref>Czesław Lechicki, Kolbe Rajmund: ''[[Polski Słownik Biograficzny]]'', Tom XIII, 1968, s. 296</ref>. Jeszcze w 1930 dołączył do wyprawy młody kleryk z [[Wojnicz]]a spod [[Tarnów|Tarnowa]], Antoni Mirochna, który potem poświęcił działalność misyjną placówce w Nagasaki, kontynuując inicjatywę Kolbego i zakładając tam zakon żeński – Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej, kuzyskując wielkiemu uznaniuuznanie rządu japońskiego<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.zyciezakonne.pl/wiadomosci/archiwum/100-lat-temu-urodzil-sie-o-mirochna-1276/|tytuł=Życie Zakonne - 100 lat temu urodził się o. Mirochna|data=2008|data dostępu=2019-08-31}}</ref>. W okresie 1931–1935 o. Kolbe prowadził działalność misyjną w [[Japonia|Japonii]], gdzie w 1931 z jego inicjatywy w mieście Nagasaki założono franciszkański klasztor (jap. ''Mugenzai no Sono''; pol. ''Ogród Niepokalanej''). Pomimo sugestii pozostałych duchownych, aby klasztor umiejscowić w katolickiej dzielnicy Urakami, gdzie znajdywałaznajdowała się od 1895 katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, o. Kolbe zdecydował o jego budowie na stoku jednej z gór otaczających Nagasaki, po przeciwnej stronie od miasta. Czternaście lat później decyzja ta okazała się zbawienna dla klasztoru, gdy 9 sierpnia 1945 załoga amerykańskiego [[Bockscar|B-29-36-MO]] zrzuciła [[Atak atomowy na Hiroszimę i Nagasaki|na Nagasaki bombę atomową]], a stok góry osłonił budynek klasztorny przed falą uderzeniową{{odn|Św. Maksymilian Maria Kolbe. nasza-arka.pl|2008|s=5}}.
Ówczesny [[chargé d’affaires]] ambasady polskiej w [[Tokio]], Jacek Trawiński tak go scharakteryzował{{odn|Szafrańska|1983|s=20}}:
