Dyskografia Soundgarden: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m drobne techniczne |
||
Linia 21:
'''Dyskografia [[Soundgarden]]''' – amerykańskiego [[Zespół muzyczny|zespołu muzycznego]], składa się z sześciu [[Album studyjny|albumów studyjnych]], dwóch [[Album koncertowy|koncertowych]], pięciu [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]], dwudziestu trzech [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singli]], siedmiu [[EP|minialbumów]], dwóch [[wideo]], dwudziestu trzech [[teledysk]]ów i trzynastu [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracków]]. Łączny nakład sprzedanych płyt grupy wynosi 25 milionów na całym świecie{{r|a}}, z czego 10 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych{{r|b}}.
Zespół powstał w 1984 w [[Seattle]] w stanie [[Waszyngton (stan)|Waszyngton]] z inicjatywy wokalisty [[Chris Cornell|Chrisa Cornella]], basisty [[Hiro Yamamoto]] i gitarzysty [[Kim Thayil|Kima Thayila]]{{odn|Yarm|2012|s=59}}{{odn|Babula|2017|s=49}}. Pierwszym perkusistą Soundgarden, po rezygnacji Cornella z gry na tym instrumencie, był [[Scott Sundquist]]{{odn|Anderson|2007|s=113}}{{odn|Koziczyński|2010|s=71}}. Premierowymi [[Utwór muzyczny|utworami]] zespołu były trzy kompozycje – „Heretic”, „All Your Lies” i „Tears to Forget”, które w 1986 zostały zamieszczone na [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]] ''[[Deep Six]]''{{odn|Koziczyński|2010|s=71}}. Także w 1986 miejsce Sundquista zajął [[Matt Cameron]]<ref>{{odn|ref=nie|Prato|2009|s=103}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2012|s=103}}.</ref>. W 1987 i 1988 grupa opublikowała nakładem [[Sub Pop]] minialbumy ''[[Screaming Life]]'', promowany singlem „[[Hunted Down]]”<ref>{{odn|ref=nie|
W 1991 na rynku ukazał się trzeci album studyjny Soundgarden – ''[[Badmotorfinger]]''{{odn|Anderson|2007|s=120}}, który uplasował się na 39. miejscu w zestawieniu Billboard 200{{r|c}} oraz uzyskał w [[Australian Recording Industry Association|Australii]] [[Certyfikaty sprzedaży w przemyśle muzycznym|certyfikat]] złotej płyty{{r|n}}. W [[Music Canada|Kanadzie]] otrzymał status platyny{{r|o}}, w [[Recording Industry Association of America|Stanach Zjednoczonych]] podwójnej platyny{{r|b}}, a w [[British Phonographic Industry|Wielkiej Brytanii]] srebrnej{{r|p}}. Promowały go single „[[Jesus Christ Pose]]”, „[[Outshined]]” i „[[Rusty Cage]]”, które uplasowały się w Top 50. w Wielkiej Brytanii{{r|i}}. Trzy lata później muzycy opublikowali czwarty album studyjny ''[[Superunknown]]''{{odn|Anderson|2007|s=123}}. Zadebiutował on na szczycie zestawienia Billboard 200{{r|c}}. Płyta odnotowała dziesięciomilionową sprzedaż na świecie{{odn|Babula|2017|s=49}}, uzyskując certyfikaty trzykrotnej platyny w Australii{{r|n}} i Kanadzie{{r|o}}, pięciokrotnej platyny w Stanach Zjednoczonych{{r|b}} oraz złotej w [[Swedish Recording Industry Association|Szwecji]]{{r|s}} i w Wielkiej Brytanii{{r|p}}. W ramach promocji grupa udostępniła single „[[Spoonman]]”, „[[The Day I Tried to Live]]”, „[[Black Hole Sun]]”, „[[My Wave]]” i „[[Fell on Black Days]]”{{odn|Anderson|2007|s=123}}, które uplasowały się na czołowych lokatach notowania „[[Billboard (tygodnik)|Billboardu]]” – [[Mainstream Rock Songs]]{{r|bs}}. W 1995 Soundgarden został dwukrotnym laureatem [[Nagroda Grammy|nagrody Grammy]] – za kompozycje „Spoonman” i „Black Hole Sun”{{r|bt}}. Rok później nakładem A&M ukazał się piąty album studyjny ''[[Down on the Upside]]''{{odn|Koziczyński|2010|s=77}}. Zadebiutował on 2. miejscu w zestawieniu Billboard 200{{r|c}}. Płytę promowały cztery single – „[[Pretty Noose]]”, „[[Burden in My Hand]]”, „[[Blow Up the Outside World]]” i „[[Ty Cobb (singel Soundgarden)|Ty Cobb]]”, z czego dwa dotarły do 1. lokaty Mainstream Rock Songs{{r|bs}}. ''Down on the Upside'' uzyskał certyfikat platyny w Australii{{r|n}}, Kanadzie{{r|o}} i w Stanach Zjednoczonych{{r|b}} oraz status srebrnej w Wielkiej Brytanii{{r|p}}. W 1997, z uwagi na wewnętrzne konflikty, zespół zawiesił działalność na trzynaście lat<ref>{{odn|ref=nie|Koziczyński|2010|s=77}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2012|s=xiv}}.</ref>.
|