Port lotniczy Moskwa-Szeremietiewo: Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = АэропортPort Шереметьевоlotniczy Szeremietiewo

|nazwa oryginalna = Аэропорт Шереметьево

|rok otwarcia = 1959

|strefa czasowa = [[UTC+03:00|+03:00]]<br/>([[czas moskiewski]])

'''Port lotniczy Moskwa-Szeremietiewo im. A. S. Puszkina''' ([[język rosyjski|ros.]]: ''Аэропорт Шереметьево имени А. С. Пушкина'' IPA: [ʂɨrʲɪˈmʲetʲjɪvə], [[język angielski|ang.]]: ''Sheremetyevo International Airport'') ([[Kod lotniska IATA|Kod IATA]]: '''SVO''', [[Kod lotniska ICAO|Kod ICAO]]: '''UUEE''') - najważniejsze międzynarodowe [[lotnisko]] w [[Moskwa|Moskwie]]. Do niedawna (odOd około 1970) roku do niedawna{{kiedy}} zajmowało 1. miejsce pod względem liczby odprawionych pasażerów w całej [[Rosja|Rosji]] (15,2 mln w 2008), ale palmę pierwszeństwa dzierży obecnie [[port lotniczy Moskwa-Domodiedowo]] (20,4 mln w 2008). Przenosi się tam z każdym rokiem ze starzejącego się Szeremietiewa coraz więcej linii lotniczych. Szeremietiewo pozostaje ciągle główną bazą linii lotniczych [[Aerofłot]].

Terminal II (Szeremietiewo-II) został oddany do użytku na początku 1980 z okazji [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1980|Olimpiady w Moskwie]] latem 1980. Był do 2009 r. kluczowym dworcem lotniczym obsługującym połączenia międzynarodowe w Związku Radzieckim. Stąd odprawiana była większość zagranicznych rejsów [[Aerofłot]]u do krajów zachodnich. W związku z otwarciem w 2009 nowego terminalu pod nazwą „D” przeniesiono tam większość lotów Aerofłotu oraz linii z sojuszu [[SkyTeam]] z dawnego Szeremietiewa-II przemianowanego na terminal „F”. Dawny terminal Szeremietiewo-I oznaczono literą „B”. Powstały także niedawno{{kiedy}} terminale „E” i „C”.

Do otwarcia wspomnianych nowych terminali lotnisko Szeremietiewo cieszyło się złą sławą ze względu na przestarzałą infrastrukturę i fatalną obsługę personelu naziemnego. Organizacja kontroli paszportowej, celnej, przesiadek i innych procesów bywała uciążliwa i długotrwała. Szczególnie kłopotliwe były transfery pomiędzy terminalem I i II (obecnie „F” i „B”). Nie są one do dziś połączone w żaden stały sposób a odległość między nimi jest znaczna (de facto stanowią one autonomiczne lotniska położone po przeciwległych stronach pasów startowych). Jeśli podróżny nie przekracza granicy państwowej może czekać go wielogodzinne oczekiwanie na przewiezienie na drugi terminal, nieformalna kontrola paszportowa oraz inne utrudnienia, które często prowadzą do spóźnienia na kolejny lot a co za tym idzie wielogodzinnego, a czasem wielodniowego koczowania na lotnisku. Terminal II (obecnie „F”) lotniska Szeremietiewo był zresztą znany ze spędzających w jego strefie tranzytowej dziesiątków podróżnych oczekujących na loty. Spali oni nierzadko w dużych grupach na betonowej podłodze, co niekiedy czyniło jego wnętrze podobne do poczekalni dworcowej zapełnionej bezdomnymi. Znane są także przypadki pozbawionych biletów lub dokumentów pasażerów tranzytowych, którzy koczują tam miesiącami. Gazeta Wyborcza opisywała m.in. w 2008 historię Nigeryjki, która spędziła w nim 20 miesięcy<ref>[{{Cytuj |url = http://wyborcza.pl/1,75248,5243512,Uwieziona_na_terminalu.html] |autor = Dorota Wodecka,; Anita Dmitruczuk, |tytuł = „Uwięziona na terminalu”, |praca = [[Gazeta Wyborcza]] |data = 2008-05-26. |dostęp = otwarty}}</ref>. Jeśli podróżny przekracza granice państwową (np. ponieważ jego kolejny lot jest już lotem krajowym z terminali „B” lub „C”) musi udać się na własną rękę do kolejnego terminalu co wiąże się z objechaniem całego lotniska taksówką, mikrobusem lub publicznym autobusem.